Ο “μεταλλάς” έχει ένα μεγάλο κακό. Τρομάζει στην ιδέα να νιώθει ότι γουστάρει πράγματα που ακούει και ο υπόλοιπος κόσμος. Του αρέσει να υποβιβάζει ό,τι καταφέρνει και προσφύεται στην pop κουλτούρα. Οι METALLICA πουλήθηκαν με το “Black Album”, ενώ οι EVANESCENCE ήταν μια φούσκα που έσκασε μέσα σε 2-3 χρόνια. Θεωρεί τα επιχειρήματα του ακλόνητα και όποιος τολμήσει να προσβάλει την ιερή αγελάδα (δλδ. το αυθεντικό heavy metal) είναι ένας φλωράκος.

Η δικιά μου αντιπρόταση σε όλο αυτό το παραλήρημα βλακείας είναι: Aκούστε τους STONESOUR. Δηλαδή μια πάρα πολύ καλή metal μπάντα, που εκτός της αξιόλογης μουσικής που μας έχει προσφέρει, έχει φέρει πάρα πολύ νεαρό σε ηλικία κόσμο με τον τραχύ ήχο των “αδερφών” SLIPKNOT. Η ηχητική αλυσίδα που μεταφέρει ακροατές από την pop και rock μουσική, στο heavy metal διαθέτει πολλούς κρίκους σαν τους STONESOUR.

Το τρίτο τους album, με τίτλο “Audio Secrecy”, δεν ξεφεύγει από την ταμπέλα “commercial” metal. Σε αντίθεση όμως με το “Come What(Ever) May” album, που τη παράσταση έκλεβαν οι δυναμικές μπαλάντες, στο “Audio Secrecy” τον πρώτο λόγο έχουν τα nu-metal ρυθμικά ξεσπάσματα. Χωρίς να θέλω να ωραιοποιήσω τη συνολική εικόνα που μου αφήνει το album, το βέβαιο είναι ότι στα 16 τραγούδια της limited έκδοσης θα βρείτε fillers. Θα ανακαλύψετε όμως και πάνω από 6-7 κομματάρες που δύσκολα θα αποκολληθούν από την εξωτερική στοιβάδα του εγκεφαλικού υλικού σας.

Το να δώσετε ή όχι μια ευκαιρία στο “Audio Secrecy” είναι μια εύκολη επιλογή. Απλά μην κατατάξετε τον εαυτό σας, αβίαστα, σε μια κάστα ειδωλολατρών, χωρίς να έχετε κατανοήσει πόσο σπουδαία είναι η ύπαρξη ενός ποιοτικού “προθαλάμου” παραγωγής metalheads.

8,5