Τι ρόλο βαράνε τέλος πάντων αυτοί οι Νορβηγοί με το περίεργο όνομα και την κουκουβάγια για μασκότ που αποκτούν όλο και μεγαλύτερο hype εκεί έξω; Γιατί τους έδωσε ο John Baizley των BARONESS ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχει φτιάξει και πως έπεισαν τον Kurt Ballou των CONVERGE να τους κάνει την παραγωγή και τη μίξη; Και εν πάση περιπτώσει, πόσο μακριά πιστεύουν ότι μπορούν να φτάσουν με νορβηγικό στίχο;

Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ένα μάτσο ανούσιες ερωτήσεις και λίγο μας αφορούν. Η ουσία βρίσκεται στο εκπληκτικό υλικό που υπάρχει στο ντεμπούτο των KVELERTAK, όπου το hardcore punk λοξοκοιτάει ανεπαίσχυντα, λόγω των φωνητικών του κυρίως, προς το εθνικό τους “άθλημα”, το black metal, ενώ ταυτόχρονα οι τρεις κιθάρες groov-άρουν τόσο πορωτικά όσο δεν τα καταφέρνουν τόσες και τόσες hard rock ή stoner μπάντες.

Το “Kvelertak” είναι ένας δίσκος με πολύ ψωμί. Η υπερπληθώρα έξυπνων ιδεών και όλα αυτά τα προσεγμένα μικροπράγματα που παίζουν πίσω ή ενδιάμεσα από το εκρηκτικό black’n’roll που κυριαρχεί αποτελούν εχέγγυο ότι πρόκειται για μια κυκλοφορία που θα μεγαλώσει μέσα σου. Στις πρώτες ακροάσεις, όμως, θα μας κατακτήσει το party-feeling του “Utrydd Dei Svake”, το πιο εύπεπτο “Sultans Of Satan” και το αγριεμένο “Fossegrim”. Αυτά ως μπούσουλας για το που να αρχίσει κανείς μέχρι να δημιουργηθεί η δίψα να ακούς το δίσκο ξανά και ξανά έως ότου απομυζήσεις στο έπακρο αυτά που έχουν να σου προσφέρουν –και να χτυπηθείς με αυτά.

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι KVELERTAK με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα επιτύχουν μεγάλα πράγματα και αυτό είναι σίγουρο. And now we play the waiting game.

8.5