Η πραγματική τέχνη λένε είναι αυτή που πρωτίστως εξαγνίζει το δημιουργό απ' τους δαίμονές του. Αν αυτός ο ορισμός είναι ο σωστός, τότε το Banishing Ritual είναι πραγματική τέχνη. Με ένα κομμάτι 40 λεπτών χωρισμένο σε 4 υποενότητες καθηλώνει τον ακροατή που θα κάτσει απέναντι του γυμνός από προκαταλήψεις.

Μην περιμένετε καταιγισμό από riffs, ούτε sing along refrains, ούτε blastbeats ούτε pop (επιφανειακή δηλαδή) αμεσότητα. Αρκεί να περιγράψω την πρώτη υποενότητα (Intent) όπως την βίωσα προσωπικά:

Ξεκινάει με ένα drone/ambient τείχος που στήνεται ανάμεσα στον ακροατή και τη folk μελωδία που επιμένει μονότονα σε ένα υπνωτικό ρυθμό έως ότου ξεσπάσει περίπου στο 7.30. Το πρώτο σκάσιμο των τυμπάνων λίγο αργότερα δίνει το έναυσμα για τη μετάβαση σε μια εσωτερική κατάσταση όπου πλέον τα πνευστά στο 11.20 εμφανίζονται για να καλέσουν το πνεύμα που απαγγέλει "here, filled with fear, in this dwelling... I tear from myself, to heal you...". Είναι και τα πρώτα (από τα λίγα) φωνητικά του δίσκου.

O εξερευνητής που επιλέγει να συνεχίσει το ταξίδι, θα συναντήσει καθηλωτικές, τελετουργικές ατμόσφαιρες που φέρνουν στο μυαλό τις αντίστοιχες των NEUROSIS/MINSK ή ακόμα και των WOLVES IN THE THRONE ROOM. Ακόμα, τα υποβόσκοντα folk στοιχεία θα μπορούσαν να παραλληλιστούν σε ένα αφηρημένο επίπεδο με των DEATH IN JUNE για παράδειγμα. Μιλάμε βέβαια για το feeling που απορρέει από τις μπάντες αυτές και όχι την μουσική τους καθαυτή. Τέλος οι φίλοι του drone/ambient ήχου θα βρουν εδώ μια φρέσκια άποψη που δεν παπαγαλίζει τους SUNN O))) και λοιπούς "stars" της σκηνής.

Το "A Banishing Ritual" (banish = εξορίζω) των BLOOD OF THE BLACK OWL δεν είναι ένας ακόμα "εύκολος" δίσκος που θα παίζει στο PC παράλληλα με οτιδήποτε άλλο κάνουμε αυτή τη στιγμή. Απαιτεί την προσήλωση του ακροατή. Μόλις αυτή επιτευχθεί, η εσωτερική αναζήτηση ξεκινά και έχω την εντύπωση ότι το τέλος διαφέρει για τον καθένα μας...

9