Μετά από μια επταετία με πολλές δυσκολίες, προβλήματα υγείας, πτώχευση δισκογραφικής και ό,τι άλλο συνεπάγονται αυτά, οι Δανοί PRETTY MAIDS επιστρέφουν στη δράση με το νέο τους δημιούργημα, ''Pandemonium'', 4 χρόνια μετά το ''Wake Up To The Real World''. Από την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος παραμένουν, μέχρι σήμερα, οι Ronnie Atkins (Paul Christensen) και Ken Hammer (Kenneth Hansen). Αποτελεί πραγματικά αίνιγμα, βέβαια, το τι μπορούν ακόμη να προσφέρουν μπάντες όπως οι PRETTY MAIDS στη σημερινή εποχή.
Η τελευταία μου φράση είναι κάτι στο οποίο θα επιμείνω καθώς, αν πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, η σημερινή εποχή θα μπορούσε να είναι πολύ ευνοϊκή για συγκροτήματα του χώρου των PRETTY MAIDS. Η αλήθεια είναι πως το melodic hard rock έχει επιστρέψει δυναμικά. Aν λάβουμε υπόψη την σωρεία των πολύ καλών δίσκων που βγήκαν τα τελευταία χρόνια, πολλοί από τους οποίους ανήκουν σε ξεχασμένες από το χρόνο μπάντες όπως οι HOUSE OF LORDS με το ''Cartesian Dreams'', τότε μπορούμε να πούμε ότι οι Δανοί αντιμετωπίζουν πολύ σκληρό ανταγωνισμό.
Ωστόσο, το 2010 δεν έχει μπει καλά για το χώρο και οι απογοητεύσεις, τουλάχιστον για εμένα, έχουν έρθει η μία μετά την άλλη. CRASHDIET, Y&T και τώρα οι PRETTY MAIDS. Το album αναλώνεται σε συνθέσεις χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση και γενικά σε τραγούδια χωρίς ιδιαίτερη ουσία, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν επάξια ούτε δίπλα στην ιστορία της μπάντας, ούτε και στις τελευταίες κυκλοφορίες στο χώρο τα τελευταία χρόνια.
Ανάμεσα λοιπόν στις γλυκανάλατες mid-tempo στιγμές του ''Pandemonium'', όπως τα ''Little Drops Of Heaven'', ''Old Enough To Know'' και ''Breathless'', αλλά και τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου με τα χιλιοπαιγμένα riffs και τους άνευ σημασίας στίχους, ξεχωρίζουν το ομώνυμο εναρκτήριο κομμάτι και το ''One World One Truth''.
Το group φαίνεται να μην έχει συνέλθει από τις δυσκολίες του παρελθόντος και σίγουρα αν θέλει να προχωρήσει παρακάτω πρέπει να αλλάξει. Από την άλλη, οι τελευταίες κυκλοφορίες του χώρου του melodic hard rock φέρνουν στην επιφάνεια τα συμπτώματα του παρελθόντος, τα οποία έριξαν για πολλά χρόνια αυτό το παρακλάδι του heavy metal στην αφάνεια. Δίσκοι γραμμένοι για δύο κομμάτια, έλλειψη έμπνευσης και οτιδήποτε άλλο, λίγο ή πολύ γνωστό, στους fan του είδους. Κρίμα…
5
