Τα δύο κομμάτια που προηγήθηκαν της κυκλοφορίας του δίσκου ήταν αρκετά για να με κάνουν να ανυπομονώ για το ολοκληρωμένο πακέτο. Δύο διαμάντια, που αν και ο υπόλοιπος δίσκος βρισκόταν στα ίδια επίπεδα, θα είχαμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα. Και ευτυχώς οι ARRYAN PATH δεν με απογοήτευσαν.
Με το ''Terra Incognita'' κατάφεραν να κάνουν το βήμα που άλλαξε τον προσδιορισμό τους από μια μπάντα με πολλές δυνατότητες σε ένα συγκρότημα επικών διαστάσεων. Παρ’ ότι το ντεμπούτο τους είναι φοβερό, είναι φανερό πως δεν υπάρχει συνοχή ανάμεσα στα κομμάτια και λείπει αυτό που κάνει έναν δίσκο μια ολοκληρωμένη δημιουργία. Ενώ και ποιοτικά υπάρχουν τεράστιες αυξομειώσεις, με τον δίσκο να περιέχει από τραγούδια ύμνους μέχρι αδιάφορα τραγουδάκια της σειράς. Ένα ακόμα θέμα που είχα με το ''Road To Macedonia'', ήταν τα πλήκτρα που παρ’ ότι προσδίδουν στο συγκρότημα έναν προσωπικό και χαρακτηριστικό ήχο γεμάτο λυρισμό, υπάρχουν σε μεγαλύτερες ποσότητες από το επιθυμητό.
Ε λοιπόν όλα αυτά τα πταίσματα έχουν εξαφανιστεί. Το ''Terra Incognita'' είναι ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, ένας δίσκος που ακούγεται μονοκόμματος από την αρχή ως το τέλος και με την ολοκλήρωση της ακρόασής του σε αφήνει να παραμιλάς. Ως και τα πλήκτρα έχουν μειωθεί παραπάνω από αισθητά βρίσκοντας τέλεια τη θέση τους ανάμεσα στα υπόλοιπα όργανα, με το συγκρότημα να μην χάνει καθόλου από αυτόν τον απίστευτο λυρισμό που το χαρακτηρίζει. Ο δίσκος ξεκινάει με το ''Cassiopeia'', ένα απίστευτο υπέρ-έπος, ώστε ο ακροατής να συνειδητοποιήσει από την αρχή ότι έχει να κάνει με κάτι το ξεχωριστό. Ότι επιφυλάξεις μπορεί να υπάρχουν μετά από αυτό το πρώτο σοκ διαλύονται με το ''Molon Lave''. Στα μεγαλειώδη ''Terra Incognita'' και ''Ishtar'' οι ARRYAN PATH αφήνουν τις ανατολίτικες επιρροές τους να βγουν στην επιφάνεια και δημιουργούν κομμάτια προορισμένα για το πάνθεον του επικού ήχου.
Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος είναι κατά κάποιον τρόπο κομμένος στα δύο, με το δεύτερο μέρος του να είναι ένα σκαλοπάτι πιο κάτω και να περιέχει απλά πάρα πολύ ωραία κομμάτια, με εξαίρεση το ''Minas Tirith'' που κλείνει τον δίσκο (το bonus track ''The Mind'' δεν το μετράω) και είναι ένα επικό μεγαλείο που μας ταξιδεύει στα χαμένα βασίλεια του Tolkien.
Ένας αριστουργηματικός δίσκος που δεν θα αφήσει κανέναν φίλο του επικού ασυγκίνητο. Ο λόγος για τον οποίο το ''Terra Incognita'' στερείται το δεκαράκι, είναι ότι τα τραγούδια στα οποία τα power μέρη βγαίνουν πιο μπροστά από τα επικά, είναι αισθητά κατώτερα.
9
