Είσαι μία hard rock μπάντα από την Ελβετία και, ουκ ολίγες φορές, σε έχουν παρομοιάσει και συγκρίνει με συγκροτήματα θρύλους όπως οι AC DC και οι SAXON. Τι κάνεις για να επιβιώσεις; Μα φυσικά αυτό που ξέρεις καλύτερα. Να παίζεις την μουσική σου, ακόμα κι αν μερικές φορές επιβεβαιώνεις τους επικριτές σου.
Οι KROKUS ποτέ δεν διεκδίκησαν δάφνες υπέρ-συγκροτήματος, ούτε επιχείρησαν ποτέ να θεωρηθούν πατέρες του είδους, παρά το ότι υπάρχουν εδώ και 30+ χρόνια και βγάζουν αξιοπρεπείς δίσκους μέχρι και σήμερα. Πολλοί από τους οποίους μάλιστα είναι φορείς διαμαντιών, με κορυφαίο το ''Metal Rendez-Vous'' του 1980. Στο ''Hoodoo'' δεν θα συναντήσουμε τα κομμάτια που θα μας κάνουν να παραμιλάμε, ούτε θα συζητάμε για καιρό για το album της χρονιάς, όμως μπορούμε να παραδεχτούμε τον Marc Storace και την παρέα του στο ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν καλά.
Συνθέσεις που ίσως να τις χαρακτήριζες και πρωτότυπες, τι σου λέω τώρα, και ρυθμοί που πιθανόν να σου κολλήσουν στο μυαλό. Οι κιθάρες και τα riff που παράγουν είναι και πάλι το κύριο συστατικό και η γνωστή αυτή φωνή του κυρίου Storace, βγαλμένη από τα 70's, σε παρασύρουν στο Rock N' Roll των KROKUS. Το album σίγουρα έχει και τις κακές στιγμές του, αφού ορισμένες φορές δεν μπορείς να καταλάβεις αν άλλαξε κομμάτι ή ακούς ακόμα το ίδιο. Αν θα μπορούσα να το γενικεύσω, θα έλεγα πως από τα 11 κομμάτια του δίσκου τα μισά είναι πάρα πολύ καλά και τα άλλα μισά μάλλον αδιάφορα. Υπάρχει σαφώς και η διασκευή στο ''Born To Be Wild'' για να συνεχίσει το φόρο τιμής που αποτίνουν οι Ελβετοί σε τραγούδια-θρύλους. Ξεχώρισα επίσης τα ''Hoodoo Woman'', ''Ride Into The Sun'' και ''Too Hot'' τα οποία μπορώ να πω ότι ξεφεύγουν κάπως από την ομοιότητα των υπολοίπων. Αλλά είπαμε, αυτό ξέρουν να κάνουν καλά οι άνθρωποι και αυτό κάνουν. Άλλωστε αν άλλαζαν δεν ξέρω κατά πόσο θα μας άρεσαν. Γι'αυτή την προσπάθεια λοιπόν και μόνο…
7
