Στο τελευταίο live του Blaze τον Δεκέμβρη, ο ίδιος είχε ανακοινώσει την κυκλοφορία του συγκεκριμένου album για το μήνα που διανύουμε παρουσιάζοντας, μάλιστα, επί σκηνής το πρώτο κομμάτι “Watching The Night Sky”. Παρότι πολύ καλός τότε, το live μου είχε αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση για την νοσταλγική heavy metal αίσθηση που έβγαινε στο σανίδι του On Stage Club... Προσωπικά, τα albums του ποτέ δεν τα συμπεριέλαβα στα αγαπημένα μου ή στα καλύτερα κάποιας χρονιάς. Μετά το αξιόλογο “The Man That Would Not Die”, έρχεται το “Promise And Terror” το οποίο στο πρώτο άκουσμά του δημιουργεί την ίδια σκοτεινή ατμόσφαιρα με όλους τους προκατόχους του.
Σε ό,τι αφορά καθαρά το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου, κινείται στα γνωστά μονοπάτια τόσο του heavy metal όσο και της πολύχρονης πορείας του Blaze Bayley. Παράδειγμα αποτελεί το εναρκτήριο “Watching The Night Sky” το οποίο θυμίζει πολύ το “Man On The Edge”. Στο δεύτερο άκουσμα, θα επαναλάβω κάτι που είχα πει και στο live του Δεκέμβρη, ότι οι μουσικοί που πλαισιώνουν αυτά τα χρόνια τον Blaze είναι κατώτεροι των περιστάσεων, χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι σκόπιμο ή όχι. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο Bayley να ξεχωρίζει και να προηγείται κατά πολύ σε απόδοση της υπόλοιπης μπάντας δείχνοντας έτσι φοβερά απομονωμένος.
Στιχουργικά, το album πραγματεύεται για άλλη μια φορά τις προσωπικές αναζητήσεις του Blaze, κάτι που είναι χαρακτηριστικό στα “God Of Speed”, “Faceless”, “The Trace Of Things That Have” και “Surrounded By Sadness”. Άλλωστε η πορεία του Blaze μετά τους Maiden μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς για αρκετό καιρό έμεινε άπραγος αφού δεν υπήρξε κάποια δισκογραφική εταιρεία να τον στηρίξει.Αυτό, δυστυχώς ή ευτυχώς, βγαίνει σαν διάθεση στις δύο τελευταίες δουλειές του. Μουσικά, είναι ένας δίσκος τριών ταχυτήτων με γρήγορα κομμάτια, mid αλλά και slow tempo. Με μία λέξη, ένας κλασικός Blaze Bayley δίσκος. Ωστόσο, παρότι μη καινοτομικό, το “Promise And Terror” έχει και τις αρκετά καλές στιγμές του, με τα “1633” (βασισμένο στο μυθιστόρημα των Eric Flint και David Webber), “Faceless” και “Time To Dare” να αποτελούν τα highlights του.
Ο Blaze ήταν και θα είναι πάντα, αυτό που στην ποδοσφαιρική αργκό λέγεται «παίχτης φανελάτος». Πάντα εργατικός, ποτέ όμως ο superstar της ομάδας αν και πάντα θα έχει μαζί του το ζεστό χειροκρότημα και τη συμπάθεια της metal κοινότητας. Το "Promise And Terror" αποτελεί, πάντως μία πολύ καλή επιλογή για να κάνουν οι old school φίλοι σεφτέ στα νέα albums για το 2010.
7
