Οι DEFIANCE, όπως ίσως κάποιοι γνωρίζουν, πρωτοεμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 80 μέσα από το αναδυόμενο τότε κίνημα του Bay Area thrash metal και πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν 3 albums με το “Beyond Recognition” να αποτελεί προσωπικά την καλύτερή τους στιγμή. Το “Prophecy” που κυκλοφορεί φέτος είναι το νέο τους CD μετά από 15 χρόνια απραξίας.

Και μας τι μας νοιάζει θα μου πείτε. Και δεν θα έχετε καθόλου άδικο. Οι DEFIANCE ακόμα και την εποχή που το thrash μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του κοινού και των περιοδικών ήταν στάσιμοι συνεχώς στη Β΄ Εθνική του συγκεκριμένου ήχου χωρίς ποτέ να μπορέσουν να προαχθούν στη “Superleague” του ιδιώματος.

Το thrash metal που μας προσφέρουν στο “The Prophecy” είναι άνευρο, ανέμπνευστο, άγευστο, άχρωμο και όποιο άλλο επίθετο με “άλφα” στερητικό μπορείτε να σκεφτείτε. Προσπαθούν να προσδώσουν και κάποιο τεχνικό χαρακτήρα στην μουσική τους , με τους συνεχώς εναλλασσόμενους ρυθμούς και τα διαφορετικά riffs (...όπως άλλωστε και στα παλιότερα albums τους), αλλά τελικά καταλήγουν να γίνονται κουραστικοί και βαρετοί. Απούσα η έμπνευση που θα προσδώσει στα κομμάτια ένα ενιαίο χαρακτήρα και θα τα μεταμορφώσει σε πραγματικά τραγούδια. Ακόμα και κάποιος κολλημένος στα 80΄s thrasher θα δυσκολευτεί να βρει αρκετές καλές στιγμές στο “The Prophecy”.

Άλλωστε σε μια εποχή που οι κυκλοφορίες διαδέχονται καθημερινά η μία την άλλη, πρέπει να προσφέρεις ως μπάντα κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον για να κερδίσεις την προσοχή του κοινού, πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά περίπτωση στο album - επιστροφή των DEFIANCE. Κρίμα γιατί το πολύ καλό εξώφυλλο με είχε προκαταβάλλει θετικά.

4