Για αυτό το album ίσως και να έχω διαβάσει τις πιο αποκαρδιωτικές κριτικές hard rock δίσκου για την φετινή χρονιά. Το ντεμπούτο του super group CHICKENFOOT έχει δεχτεί έντονη κριτική από τα έντυπα ανά τον κόσμο, διότι κατά την γνώμη τους, δεν αντικατοπτρίζει την αξία των μελών που το απαρτίζουν. Η δική μου άποψη απέχει αρκετά από τις προαναφερθείσες, διότι απλά το βλέπω σαν ένα ντεμπούτο μιας ακόμα μπάντας. Ετερόκλητα μέρη ενός συνόλου που δεν έχει σκοπό να ανακαλύψει τον τροχό, αλλά να διασκεδάσει το κοινό.
Η όλη φάση μου θυμίζει έντονα το ντεμπούτο των AUDIOSLAVE, το οποίο είχε δεχτεί ανάλογο κράξιμο. Το “Chickenfoot” διαθέτει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα πολύ καλό hard rock album. Αναγνωρισμένος τραγουδιστής, “τρελαμένα solos”, funky rhythm section, στίχοι για γκόμενες, αμάξια και rock'n'roll attitude, live προοπτική. Επιπρόσθετα δεν μπορώ να βρω κάποιο filler, εκτός ίσως της μπαλάντας, που δεν με συγκίνησε. Η πρόοδος υποχωρεί, υπό την πίεση της διασκέδασης και οι Joe Satriani (solo), Chad Smith (RED HOT CHILI PEPPERS), Sammy Hagar (solo, ex-VAN HALEN), Michael Anthony (ex-VAN HALEN) πετυχαίνουν διάνα.
Θα σας το πω σε όρους σινεματικούς. O “James Bond” δεν πήρε ποτέ όσκαρ. Αλλά δεν γίνεται να μην παραδεχθείς ότι διασκεδάζεις με όλες αυτές τις γελοίες ατάκες και τις κλασικές σεκάνς που πάντα βγαίνει νικητής από κάθε κωλοκατάσταση. Οι CHICKENFOOT παρέχουν κλασική rock ψυχαγωγία, υψηλής ποιότητας και αξίζουν της προσοχής μας, ακόμα και αν δεν ψαρώνουμε από τους περίλαμπρους αστέρες.
8
