Πολλοί από εσάς επέζησαν του νέου, ομότιτλου “κακουργήματος” των KILLSWITCH ENGAGE οπότε ο νέος δίσκος των CALIBAN ενδέχεται να επιτύχει το ζητούμενο, δηλαδή κοινή αποδοχή, καλές κρητικές και, αντίστοιχα, καλές πωλήσεις. Το θέμα με τους Γερμανούς είναι ότι, ακόμη και αν έρθουν τα παραπάνω, δεν θα αποκτήσουν ποτέ υστεροφημία για τα “καλλιτεχνικά” τους επιτεύγματα. Ειδικά αν συνεχίσουν να πλέουν στα ίδια πελάγη κακής έμπνευσης όπως αυτά του “Say Hello To Tragedy”. Το αντίθετο μάλιστα, ίσως χάσουν όσους τους ακολούθησαν και μετά τη δραστική αλλαγή του ήχου τους από το “The Opposite From Within” και μετά.
Και αυτό γιατί αν έχεις ακούσει ένα οποιοδήποτε κομμάτι από τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας δεν σου χρειάζεται σε καμία περίπτωση το “Say Hello To Tragedy”. Ο νέος δίσκος είναι ένα συνεχές déjà vu στο οποίο παρελαύνουν τα ίδια φωνητικά, οι ίδιες κιθάρες και τα ίδια beatdowns που γράφουν οι CALIBAN τα τελευταία χρόνια. Πρόοδος και διαφοροποίηση στον πάγο από μία μπάντα που αντιγράφει καλύτερα από τον καθένα τον (κακό) εαυτό της.
Όχι ότι υπήρχε ελπίδα για κάτι το διαφορετικό αλλά κάτι οι νέες καλές metalcore κυκλοφορίες (π.χ. AUGUST BURNS RED), κάτι το συνεχές κράξιμο από τις παλιές σειρές οπαδών, κάτι η περιοδεία με KREATOR ίσως δημιουργούσαν συνθετική ανάσταση. Τίποτα όμως και τραγούδια σαν τα “Unleash Your Voice”, “Love Song”, “Walk The Line” δίνουν άλλοθι σε όποιον αποκαλέσει τον δίσκο “μπάζο”, ”κακή μετριότητα” και άλλα τέτοια.
Για την ακρίβεια ο δίσκος είναι μαρτύριο και μετά από κάποιες ακροάσεις δημιουργεί τέτοια αποστροφή για τους CALIBAN που θα εκπλήξει και τους πιο υπομονετικούς. Αν είστε γενναίοι ρίξτε μια αυτιά. Πιθανότατα θα απογοητευτείτε και θα ρίξετε ταφόπλακα σε μια από τις άλλοτε καλές μπάντες του γερμανικού ήχου. CALIBAN R.I.P.
3
LINK:
http://www.myspace.com/caliban
