Τα πρώτα δύο albums των Νορβηγών 1349 , ήταν πολύ καλά και μου είχαν αφήσει πολλές ελπίδες, πως μπορούν στο μέλλον να καταφέρουν κάτι ακόμα καλύτερο από τα μέχρι τότε πεπραγμένα. Προσωπικά αισθάνθηκα δικαιωμένος με την κυκλοφορία του τρίτου τους album “Hellfire”, το οποίο μόλις το άκουσα για πρώτη φορά εξεπλάγην, μιας και μιλάμε για τρομερή δισκάρα. Λογικό και επόμενο λοιπόν, η αναμονή μου για το τέταρτο LP των κάφρων από το Oslo να βαρέσει ‘‘κόκκινο’’, καθώς δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να το ακούσω. Όλα αυτά όμως μέχρι να πατήσω το play…

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ πατώντας το καταραμένο αυτό κουμπί, περίμενα να ακούσω χειμαρρώδες black metal, με υπερηχητικό drumming, ψυχρά σιδηροδρομικά riffs και απόκοσμες ατμόσφαιρες. Κάποια από αυτά έως ένα βαθμό τα άκουσα σε κάποια κομμάτια, αλλά άκουσα επίσης εξάλεπτες εισαγωγές, με σαφείς αναφορές στη σειρά κομματιών “Human” των ΘΕΩΝ CELTIC FROST (...εντελώς πληροφοριακά, την μίξη και την συμπαραγωγή του νέου δίσκου την έχει κάνει ο Thomas G. Fisher), κομμάτια με punk επιρροές που παρέπεμπαν στους VENOM , ambient ‘‘πιανάκια’’, ανούσια και επαναλαμβανόμενα αρπίσματα σε βαρετούς mid-tempo ρυθμούς, ευθείς doom παραπομπές στο τελευταίο αριστούργημα των CELTIC FROST και μια αχρείαστη διασκευή στο “Set the Controls for the Heart Of The Sun” των ανυπέρβλητων PINK FLOYD.

Απογοήτευση και ψυχρολουσία, είναι οι κατάλληλες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό μετά από αρκετές ακροάσεις του album. Δυστυχώς, ο δίσκος είναι μαλθακός, εντελώς ασύνδετος, χωρίς σαφή προσανατολισμό και με μια απέραντη μετριότητα να βασιλεύει παντού. Με τις υγείες μας λοιπόν…

5