Οι Αυστραλοί CARPATHIAN είναι μια σχετικά γνωστή (;) μπάντα σε όσους ασχολήθηκαν με το metalcore λίγο περισσότερο από το να ακούσουν μόνο π.χ. το “Frail Words Collapse” των AS I LAY DYING. Προσωπικά, την πρέπουσα προσοχή την έδωσα όταν άκουσα κάτι κομματάρες τους σαν τα “Holding Hands Is For Girls”, “Kiss The Rings” (από το S/T EP), “Love Song”, “Who The Fuck Taught You Snaps” (από το “Nothing To Lose” album). Εντάξει, σίγουρα η μπάντα κινούνταν σε φόρμες που έχουμε ξανακούσει αλλά ξεχώριζε αφού ήταν αρκετά πιο τσαμπουκαλεμένη από το κάθε αμφισεξουαλικό metalcore τσουτσέκι.
Στο νέο δίσκο, όμως, οι CARPATHIAN κάνουν στροφή 180 μοιρών και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο. Ξεχάστε τα “βηματικά” riffs της metalcore σκηνής (τα οποία τα έπαιζαν οι DARK TRANQUILLTY μια δεκαετία πριν αλλά δεν πειράζει…) εδώ έχει μόνο hardcore και μάλιστα ευθύ, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση και χωρίς παραπανήσια στολίδια. Εξάλλου και οι guest συμμετοχές στο album επιβεβαιώνουν ότι η μπάντα πλέον ψάχνεται αλλού, έτσι έχουμε τον Pat Flynn (HAVE HEART) να απογειώνει το καταπληκτικό “Ceremony” και τον JD (SHIPWRECK) να κάνει ξεχωριστό το “Cursed”, όπου το πάνε φράση-φράση με τον τραγουδιστή Martin Kirby.
Όσον αφορά την ηχητική του “Isolation”, αυτό ακούγεται εξαιρετικά συμπαγές και καλοδουλεμένο ενώ ταυτόχρονα δεν χάνει σε αυθορμητισμό, καμιά σχέση δηλαδή με πλαστικές καταστάσεις. Οι κιθάρες είναι επιεικώς καταπληκτικές, εντόνως ρυθμικές και τα θέματα που παίζουν αποτελούν αφορμή για συνεχές 2-Step και άλλες φιγούρες των απανταχού “χορευτών”. Σε συνδυασμό μάλιστα με τα παθιασμένα φωνητικά δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που ξεχωρίζει για την ένταση και την επιδραστικότητα του στον ακροατή. Νομίζω ότι αν είστε από αυτούς που βρήκαν ενδιαφέρον στο EP των ΟΝ θα ευχαριστηθούν με την ψυχή τους το σύνολο του δίσκου.
Αν από την άλλη είστε “single-άκιας” μην παραλείψετε να ακούσετε τα “Deadbeats” και “Seventy K”. Στο πρώτο θα βρείτε ένα hardcore δυναμίτη, σύντομο και εκρηκτικό, ενώ στο δεύτερο την απόδειξη ότι οι CARPATHIAN περνούν μια άκρως δημιουργική αναγέννηση, με απλό και ουσιώδες mid tempo riff. Τέλος να αναφέρω ότι οι στίχοι, όπως σε κάθε κυκλοφορία της μπάντας, είναι πολύ καλοί και πραγματεύονται συνήθη hardcore θέματα ακεραιότητας στα σκατά μέσα στα οποία ζούμε. “To be alive but never dream, To be another failure, The world didn’t need”…
8
