Έχοντας κυκλοφορήσει ένα καλό S/T EP, το πολύ καλό “I Rewrote It” EP και το ακόμη καλύτερο debut album “In Places Apart” οι KILLING THE DREAM έγιναν μια από τις πιο ελπιδοφόρες σύγχρονες hardcore μπάντες. Ήταν τόσο ξεχωριστή η αισθητική αυτών των κυκλοφοριών, από άποψη μουσικής (άκου π.χ. τα “Where the Heart Is”, “Past the Stars ”) όσο και εικαστικής (βλέπε το θεϊκό εξώφυλλο του album), που ήταν σχεδόν αδύνατον να αντισταθείς αν σου αρέσει η μουσική που μιλά πρώτα στη ψυχή και μετά στο μυαλό.
Για την ακρίβεια μουσική που μιλά στην καρδιά και στη ψυχή μέσα από ένα πανδαιμόνιο ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας, που βρίσκεται συνεχώς στα πρόθυρα έκρηξης και ενίοτε αφήνεται “ελεύθερο”. Αυτό είναι και το “Fractures”. Κιθάρες που σχίζουν σαν ξυράφια, τερματισμένοι punk ρυθμοί και όσο δεν πάει παθιασμένα φωνητικά που φτύνουν εξαιρετικές μελωδικές γραμμές. Φαντάσου τους (φανταστικούς) LIFE LONG TRAGEDY με περισσότερη μελωδία και λιγότερη “καμένη” σκατοψυχιά.
Τα κομμάτια είναι μικρά σε διάρκεια αλλά πελώρια σε ουσία. Παράδειγμα τα ενός λεπτού “We Were” και “You’re All Welcome” τα οποία ξεκινούν με γαμηστερό riffing και οδηγούν σε ρυθμικά μέρη που αναδεικνύουν τα φωνητικά. Αυτά δεν σταματούν λεπτό να φωνάζουν τους στίχους (αν είσαι μέταλλο σκέψου, σε αυτό τον τομέα και ΜΟΝΟ, καταστάσεις SHAI HULUD ). Όσο για τα “Consequence (What Comes Next)” και “Holding the Claws”, αυτά είναι, το λιγότερο, hardcore ύμνοι. Γκαζομένο το πρώτο, mid tempo το δεύτερο αλλά με ξεχωριστή αίσθηση της μελωδίας και τα δύο δείχνουν την εξέλιξη της μπάντας που μέσα από μια φασαριόζικη προσέγγιση καταφέρνει να διατηρεί σαφείς δομές. Ειδικά το δεύτερο με ένα ωραίο lead και ρυθμικό riff σε κολλά στο repeat.
Η κυκλοφορία ολοκληρώνεται από άψογους στίχους και θεϊκό layout. Για τους πρώτους έχω να πω ότι κάθε φράση, κάθε λέξη που χρησιμοποιούν συνεισφέρει στη ροή αυτών. Οι τύποι δηλαδή, δεν μάζεψαν ότι φράση ακουγόταν καλά και απλά την έγραψαν. Αντίθετα, ξέρουν γιατί θα μιλήσουν και βρίσκουν τις κατάλληλες κουβέντες να το πουν, αυτό είναι τέχνη. Αξίζουν τσεκάρισμα και από μόνοι τους. Όσο για το εξώφυλλο; Αποτελεί δημιουργία του J.Bannon (Converge) και είναι απλά ξεχωριστό. Όπως είπε και ένας φίλος αποτελεί ένα Jane Doe ΙΙ. Απλά σε μαγνητίζει.
9
