Η νεκρανάσταση συνεχίζεται…η μουσική βιομηχανία ξεθάβει αυτούς που είχε θάψει τα προηγούμενα χρόνια, προσφέροντας τους comebacks, reunions, anniversary tours και λοιπά καταναλωτικά ερείσματα που μόνο την τέχνη και τον πολιτισμό δεν προάγουν. Πριν οι φίλοι της αξιοσέβαστης κας Doro Pesch, αρχίσουν να πετροβολούν τον γράφοντα, οφείλω να επισημάνω ότι η καλλιτεχνική υπόσταση της γερμανίδας δεν αξίζει τέτοια αντιμετώπιση από το εμπόριο…
Ας θυμηθούμε τα albums της DORO που πήγαν άπατα λόγω ισχνής προώθησης, την διάλυση των WARLOCK λόγω προβλημάτων με δισκογραφικές και μανατζαρέους… Σήμερα που τα λουριά έχουν σφίξει και το brandname “DORO” είναι μια safe επιλογή, το νέο album της “Fear No Evil” τυγχάνει ευρείας προώθησης, με singles, limited, deluxe εκδόσεις, ωραίο εξώφυλλο, video clip και άλλα γνωστά μαρκετίστικα τερτίπια.
Όμως το album είναι κατώτερο των αναλογιών. Με μειωμένους ρυθμούς, χαζά επαναλαμβανόμενα refrains και flat παραγωγή, έχουμε ένα ακόμα δείγμα λαϊκού metal, που στηρίζεται πιο πολύ στο οπαδιλίκι, παρά στην τέχνη. Παρόλα αυτά, η φωνή-προφορά της Doro, παραμένει αιώνιο metal cult σύμβολο, το οποίο προσκυνώ ταπεινά.
Οι κολλημένοι ήδη με έχουν σιχτιρίσει και ανοίγουν την πορτοφόλα. Προσωπικά, μόνο εάν ήμουν “έλληνας κροίσος με 9 γράμματα” το CD αυτό θα κοσμούσε την δισκοθήκη μου.
5
