Το Avopolis.Metal σε συνεργασία με την VENERATE INDUSTRIES άκουσε ολόκληρο το νέο, πολυαναμενόμενο πέμπτο δίσκο των post-metal θεών ISIS δύο σχεδόν μήνες πριν την επίσημη κυκλοφορία του, η οποία έχει ορισθεί για τις 5 Μαΐου 2009. Τίτλος αυτού “Wavering Radiant”…
Χωρίς αμφιβολία το νέο δημιούργημα των ISIS το περιμένει με αγωνία το σύνολο του μουσικόφιλου κοινού. Μέταλλα, hardcore-άδες, post-άδες, απλοί σουβλακοφάγοι των Εξαρχείων όλοι, μα όλοι περιμένουν να μάθουν που θα κινηθεί η μπάντα. Θα δημιουργήσει έναν αμφιλεγόμενο δίσκο σαν το “In the Absence of Truth”, ο οποίος θα πείσει για το αξιόμαχο του μετά από τη live δοκιμασία και την τριβή με το χρόνο, ή θα επιστρέψει σε καθηλωτικές φόρμες τύπου “Panopticon”;
Βέβαια αυτές οι ανησυχίες είναι για όλους εμάς, που είμαστε έξω από το περιβάλλον της μπάντας και απλά μετέχουμε σε μουσικές αμπελοφιλοσοφίες. Οι ISIS, σαν σωτήρες της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας που είναι (όποιος αμφιβάλει μάλλον είναι οπαδός του SAKIS), έχουν μόνο μια επιθυμία. Επιθυμούν να παράγουν την καλύτερη μουσική στον γαλαξία (και ίσως πέρα από αυτόν). Μια επιθυμία που εξασφαλίζει την ακουστική περιπέτεια και τελειότητα του “Wavering Radiant”.
Το album είναι καθηλωτικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα, από την πρώτη μέχρι τη χιλιοστή ακρόαση, πράγμα που συνεπάγεται μια “κολλησα αμέσως αλλά δεν βαριέμαι με τίποτα” κατάσταση. Ξεκινά με ένα riff (“Hall of the Dead”) που παραπέμπει απροκάλυπτα στο “Celestial” τονίζοντας ότι ο δίσκος είναι γεμάτος από πελώριες riff-άρες τύπου “Celestial”-“Panopticon”. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ευνουχισμό της ποικιλίας αλλά ακριβώς το αντίθετο. Άκου τα “Hand of the Host”, “Stone to Wake a Serpent”, και βασικά όλο τον δίσκο, και θα καταλάβεις ότι η μπάντα έκανε ένα ακόμη βήμα μπροστά με πρώτη ύλη το παρελθόν. Ονειρικές μπασογραμμές, space πλήκτρα, κοσμικά παραμορφωμένες κυματομορφές, καθώς και ανεξαρτησία των θεμάτων κάθε οργάνου θυμίζουν “ατέλειωτη πτώση διακοπτόμενη μόνο από συγκρούσεις με τεράστιους ογκόλιθους”.
Τα φωνητικά μοιράζονται ξανά σε brutal και καθαρά (το θεωρητικά αδύνατο σημείο του Aaron Turner – εμένα μου αρέσουν) αλλά αυτήν την φορά υπερτερούν ελαφρώς τα πρώτα. Εξάλλου αυτά ταιριάζουν με τις βαριές-heavier than God-κιθάρες. Όλα τα κομμάτια είναι το λιγότερο ύμνοι, γύρω στα οκτώ λεπτά κατά μέσο όρο, κατα τη διάρκεια των οποίων θα αναφωνήσετε γύρω στις χίλιες φορές ότι οι ISIS είναι ο ήλιος της μουσικής τέχνης. Βάζεις το δίσκο και τον αφήνεις να παίξει ΌΛΟΣ στο repeat για ώρες.
Επιπλέον, ένα χαρακτηριστικό του νέου δίσκου των ISIS αποτελεί το ότι είναι εντόνως κλειστοφοβικό, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία τους. Για αυτό οφείλεται καθαρά η επιλογή πιο άμεσων, μονολιθικών θεμάτων όταν οι εντάσεις ανεβαίνουν αλλά και η γενική heavy-σκοτεινή υφή του δίσκου στα “χαλαρωτικά” περάσματα. Αυτά διατηρούν την “In the Absence of Truth”, πολυεπίπεδη προσέγγιση αλλά είναι σαφώς καλύτερα.
Η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο των ISIS, με ότι αυτό συνεπάγεται. Υπομονή όμως μέχρι τις αρχές Μαΐου, όταν, μάλλον, θα συμφωνήσουμε όλοι ότι το “Wavering Radiant” είναι ο δίσκος της χρονιάς.
