Οι FUCK THE FACTS σε ψαρώνουν αυτόματα είτε με το γαμάτο όνομά τους είτε με την παρουσία της, θεάς του ακραίου ήχου, Mel Mongeon στα φωνητικά. Η Mel είναι από τις ομορφότερες γυναικείες παρουσίες (γούστα είναι αυτά) του extreme metal αποδεικνύοντας ότι καφρίλα και θηλυκότητα μπορούν να συνυπάρξουν. Βέβαια, όταν πιάνει το μικρόφωνο δεν δείχνει να της καίγεται καρφί για την εικόνα της και έχει πέρα για πέρα αξιόλογες επιδόσεις στο να γκαρίζει, να τσιρίζει και γενικά να παράγει ακραία φωνητικά. Επίσης live (δείτε videos στο youtube) είναι απολαυστική.
Κατά τα άλλα η μπάντα μένει σταθερή στο λαοφιλές full metal grindcore υβρίδιο που την έκανε γνωστή και αγαπητή(;) σε κάφρους, εκμοντερνισμένα και ανοικτόμυαλα μέταλλα και hardcore-άδες. Απ’όλα έχει ο μπαξές του “Disgorge Mexico”. Από τερματισμένα τύμπανα και επιθετικά riffs έως καθαρά metal περάσματα που βγάζουν μάτι. Επιπλέον σωστά τοποθετημένα breaks και ποικιλία στους ρυθμούς κάνουν το αποτέλεσμα ακόμη πιο ελκυστικό και σε συνδιασμό με μια, αναμενόμενα, καθαρή παραγωγή εύκολα προσβάσιμο.
Φαντάσου κάτι σαν έναν “Τζελεμεντέ” του σύγχρονου metal ήχου που γράφει ατάκες τύπου “λίγο απο αυτό, λίγο από εκείνο και στο τέλος μια κοφτή κουταλιά από το τάδε”. Δεν χρειάζεται δηλαδή ρε παιδί μου να ακούς τελειωμένες grind μπάντες, π.χ. σαν τους CIRCLE OF DEAD CHILDREN, για να εκτιμήσεις και να γουστάρεις τους FUCK THE FACTS. Το μαγαζί δεν έχει “πόρτα”…
7
- Καλλιτέχνης: FUCK THE FACTS