Οι πρώτες ακροάσεις δείχνανε τα πράγματα πολύ δύσκολα. Όταν είσαι φανατικός οπαδός ενός τέτοιου hard rock μεγαθηρίου, αυτόματα στο μυαλό σου εμφανίζεται το χρυσό παρελθόν του συγκροτήματος κάνοντας τις συγκρίσεις αναπόφευκτες. Έτσι, στην αρχή αντιμετώπισα με δυσπιστία και αρνητική προκατάληψη τα πρώτα ακούσματα του νέου album των DEF LEPPARD, κάτι για το οποίο ευθύνεται κυρίως το ίδιο το group, που με τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες έδωσε τις αφορμές για κάτι τέτοιο. Κάτι η νωθρότητα του “X”, κάτι το αδιάφορο album με τις διασκευές χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου για τη συνθετική επαναφορά των Leps.
Εν τέλει, μετά από αρκετές εβδομάδες ακροάσεων διαπίστωσα το εξής:
Για πρώτη φορά η παραγωγή δεν είναι κρυστάλλινη, αλλά ηχητικά βρίσκεται κοντά στο “Yeah!”- συνειδητά έγινε ώστε η μπάντα να αναδείξει τις 70’ s glam rock καταβολές τις - με μόνο 10 τραγούδια που το σύνολο τους δεν ξεπερνάει τα 40 λεπτά, κάτι εντελώς καινούργιο για το συγκρότημα.
Και τώρα στο ζουμί παίρνοντας τα τραγούδια ένα προς ένα:
• “Go” Ιδανικό ξεκίνημα με μια αρκετά ροκ σύνθεση, με λίγο “Slang” feeling. To refrain και τα solos απλά άψογα!
• “Nine Lives” Πιασάρικο, πρώτο single του δίσκου, με τη συμμετοχή του country star Tim McGraw να κρίνεται αδιάφορη.
• “C’mon C’mon” Δεν με έπεισε ούτε στην αρχή, ούτε τώρα. Απλά χαζό τραγούδι με 70’ς glam rock διάθεση, στα live ακούγεται καλύτερο.
• “Love” Αρκετά γλυκιά μπαλάντα που όσο την ακούς ωριμάζει μέσα σου.
• “Tomorrow” Αρκετά ευκολοχώνευτο τραγούδι με όμορφο solo.
• “Cruise Control” Ροκάρει αποπνέοντας μία σκοτεινή ατμόσφαιρα, δεν σου μένουν και πολλά στο τέλος.
• “Hallucinate” Πολύ καλό riff αλλά Photograph, ίσως η καλύτερη σύνθεση στο album.
• “Only The Good Die young” Σχετικά καλό με πιο pop/rock αισθητική, ικανοποιητικό solo.
• “Bad Actress” To τραγούδι τρέχει με ικανοποιητικό riff και solos, απλά καλό.
• “Come Undone” Πιο μοντέρνο vibe, δεν ξεπερνάει τη μετριότητα.
• “Gotta Let It Go” Αρκετά καλό αλλά στο σημείο που κοπιάρουν BON JOVI είναι αδικαιολόγητοι.
Θα έλεγα ότι είναι καλύτερο από το “Slang” και το “X” αλλά ένα σκαλί πιο κάτω από το “Euphoria”. Έχει όλα τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν τους Leps, λειτουργώντας σαν ένα Best off ολόκληρης της καριέρας τους. Μελανό σημείο, η παραγωγή, που δεν αναδεικνύει σωστά τις κατά τ’ άλλα αρκετά καλές συνθέσεις.
6,5
