Με το που είδα το λογοτυπο της Trustkill Records ξύπνησαν οι εφιαλτικές μνήμες από τις παντόφλες SOLDIERS και MEMPHIS MAY FIRE. Όσοι αποδειχθήκατε αρκετά μαζοχιστές και τσεκάρατε αυτές τις κυκλοφορίες γνωρίζετε, οι άλλοι μην ανησυχείτε γιατί πολύ απλά έχετε διασφαλίσει την ψυχική σας ηρεμία. Ευτυχώς όμως οι THIS IS HELL, ορμώμενοι από την hardcore σκηνή της N.Y., ικανοποιούν και τον πιο στριμμένο ακροατή που αρέσκεται σε τέτοια ακούσματα.
Η μαγκιά της μπάντας βρίσκεται στο ότι είναι απαλαγμένη από δουλικές τάσεις προς το metal και καταφεύγει σε πιο συγγενικά , προς το hardcore, “μπασταρδέματα” τα οποία είναι και άκρως επιτυχημένα. Κοινώς η μπάντα προτιμά punk’n’roll μελωδικότητα, αμεσότητα και λογική αποφεύγοντας τεχνικούς αυνανισμούς. Ακόμα και στα γρήγορα μέρη τα riffs είναι απλά, πορωτικά και χτυπάνε απευθείας στο στόχο μετατρέποντας τα κομμάτια σε ιδανικούς ύμνους για “χορό” στο pit.
Φαντάσου κάτι αρκετά κοντά στο “Live the Storm” των DISFEAR (…που είναι και πρόσφατο)…Που και που ξεπετάγεται και κανένα σύντομο, μελωδικό solo και lead ανεβάζοντας το γενικό επίπεδο του δίσκου, αλλά όλο το παιχνίδι γίνεται στα θεϊκά πατήματα των φωνητικών (…σε φάσεις διπλά) πάνω στις κιθάρες. Ο δίσκος είναι στο σύνολο του πολύ καλός αλλά κομματάρες σαν τα “Infected”, “Disciples”, “You are the antithesis”, “End of an era” ξεχωρίζουν ήδη από την πρώτη ακρόαση.
Τo “conclude” είναι, αν γουστάρεις μελωδικό hardcore και ένα φίσκα βαγόνι του μετρό στις 16:00 το μεσημέρι φαντάζει ο ιδανικός χόρος για moshing και “μύλους”, τότε είναι σίγουρο ότι θα κολήσεις.
8
- Καλλιτέχνης: THIS IS HELL