Μέτριο στην καλύτερη περίπτωση χαρακτηρίζω το έβδομο album των thrashers HORRORSCOPE. Βαράνε άνευ λόγου και αιτίας, επαναλαμβάνοντας τους ίδιους και τους ίδιους κοινότυπους ρυθμούς που έχουμε βαρεθεί ν' ακούμε τόσα χρόνια. Πραγματικά, όλο το ''Evoking Demons'' θα μπορούσε άνετα να είναι ένα τραγούδι! Όσον αφορά την παραγωγή, μου φαίνεται ανάρμοστα μοντέρνα για ένα συγκρότημα με τόσο old school επιρροές, όπως SLAYER και EXODUS (χωρίς να φτάνουν, εννοείται, στο επίπεδο τους). Αν είχαν τον up to date ήχο των CHIMAIRA ή των LAMP OF GOD (που τέτοια τύχη;;), θα τους ταίριαζε η πιο thrashcore παραγωγή που διάλεξαν.
Κιθάρες, μπάσο, drums δεν ξεχωρίζει τίποτα για τη δεξιότητά του, όλα στη μετριότητα… ένα album-βάλτος! Τουλάχιστον δένουν μεταξύ τους, χάρη στην εμπειρία τους. Τα φωνητικά υπάρχουν, δεν υπάρχουν, δεν προσφέρουν κάτι. Το μόνο τραγούδι που κάπως υπερέχει των υπολοίπων, είναι το ''The Inner Pride'' ενώ με διαφορά η καλύτερη σύνθεση του δίσκου είναι το ''Evil'' των MERCYFUL FATE, το οποίο είναι bonus track.
Υποθέτω ότι οι HORRORSCOPE ανήκουν σε αυτούς που βλέπουν τη μουσική καθαρά επαγγελματικά μετά από κάποια χρόνια και κυκλοφορούν ακόμα albums για να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά δεν την κάνουν σωστά, όταν ένα thrash album αντί να σε ξεσηκώνει, σε κάνει να βαριέσαι. Αποφύγετέ το, εκτός αν είστε μανιακός fan και θέλετε να συμπληρώσετε τη δισκογραφία τους (???).
4
