Παράξενη περίπτωση... αυτή η μπάντα έδειξε στο ξεκίνημά της ότι θα κάνει μεγάλα πράγματα, όμως απογοήτευσε πλήρως. Και δυστυχώς δε φαίνεται κάποιο σημάδι ανάκαμψης μετά και την κυκλοφορία του “6 Days To Nowhere”.
Οι γυρολόγοι Ιταλοί LABYRINTH, κυκλοφορούν το έκτο τους άλμπουμ (μέσω της τέταρτης παρακαλώ εταιρίας στην καριέρα τους) και το μόνο που προκαλούν είναι λύπηση και απογοήτευση. Αλήθεια, αυτή η μπάντα κυκλοφόρησε το εκπληκτικό “Return to heaven denied”; Μήπως υπάρχουν κι άλλοι με το ίδιο όνομα; Ακόμα και το προηγούμενο άλμπουμ τους, “Freeman”, ήταν καλό. Φαίνεται όμως ότι η αποχώρηση του μπασίστα της μπάντας, Cristiano Bertocchi, ήταν και ο τελευταίος συνδετικός κρίκος των LABYRINTH με την καλή μουσική.
Το “6 Days To Nowhere” δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Τραγικές παιδικές συνθέσεις με βάση το ροκ περισσότερο παρά το metal, τυπικές και αναμενόμενες μελωδικές γραμμές, μετριότατη παραγωγή (όχι ότι ήταν και το ατού τους ποτέ, αλλά...), σημάδια απόλυτης έλλειψης συνθετικής έμπνευσης και ένας δίσκος που μάλλον βγήκε για να βγεί απλά.
Οι οπαδοί των LABYRINTH μην το ακούσετε καν, γιατί μόνο κακό θα σας κάνει στη γνώμη σας για τη μπάντα. Όσοι περιμένετε μελωδικό power/prog τρέξτε μακριά του. Ο δίσκος είναι τόσο ανάλατος και κακομαγειρεμένος, που ούτε ο Μαμαλάκης δε θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του. To γεγονός ότι προέρχεται απο μια μπάντα που έδειξε πολλά στο παρελθόν, κάνει το βαθμό πιο σκληρό.
4
