Τι στο καλό μπορείς να περιμένεις από μια μπάντα που αποτελείται από 2 πληκτράδες, 2 βιολίστριες, μία σοπράνο και έναν υποτιθέμενο κρουστό που εμφανίζεται όποτε τον ταράξει κάτι στον ύπνο που παίρνει στις πρόβες και τις ηχογραφήσεις της μπάντας.
Δε λέω, υπάρχει κάποιο μέρος της metal κοινότητας που ακούσει τέτοια πράγματα και καλά κάνει. Αλλά εγώ τι φταίω για αυτό; Οι DARK SANCTUARY ταξιδεύουν τον ακροατή σε μουσικά ηχοτόπια μινιμαλιστικής αισθητικής με την κιθάρα και το μπάσο, καθώς και τα κρουστά να απέχουν και να εμφανίζονται απειροελάχιστα.
Avantgarde και άγιος ο Θεός. Το “Exaudi Vocem Meam Part II” δεν αντέχεται για κάποιον που θέλει έστω και λίγο ζωντάνια στη μουσική. Για metal δεν το συζητάμε… απλά επειδή εμείς ακούμε διάφορα, έ κι αυτό ήρθε σαν τσόντα και χώθηκε.
Ξέρετε την Prophecy και τις κυκλοφορίες της; Πολύ καλύτερες αν και φέρνουν λίγο στο πεθαμενατζίδικο του θέματος. Όσοι τη βρίσκουν τώρα με πιάνο που επι 4 λεπτά παίζει το ίδιο απλό θεματάκι (κι ας είναι ωραίο στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα), εφιαλτικά πλήκτρα, βιολί και σοπράνο στα φωνητικά, ο δίσκος είναι πολύ καλή επιλογή. Οι υπόλοιποι… μακριά!
7 για τους του είδους
3 για τον υπόλοιπο κόσμο
