Τι έχει παιχτεί; Γιατί μου σκάνε άκυρα promos ρε σεις; Δεν την παλεύω άλλο. Βαριέμαι να γράφω ότι ο τάδε δίσκος δεν είναι του γούστου μου, αλλά θα τον εκτιμήσουν οι fans του είδους. Βαριέμαι να γράφω τέτοιες κριτικές. Αλλά...μετά ποιος ακούει το αφεντικό; Ας περάσουμε στο παρασύνθημα λοιπόν…
Σουηδοί οι κύριοι Raise Hell και μετά από μια συνεργασία τριών δίσκων με την Nuclear Blast παρακαλώ, τους βρίσκουμε στην Black Lodge, να μας φιλοδωρούν με το τέταρτο κατά σειρά έργο τους. Τι είδους έργο είναι αυτό θα μου πείτε... Heavy-thrash κατά βάση με ευέλικτα φωνητικά που σε σημεία μυρίζουν Accept. Ό,τι ακριβώς δε μου αρέσει, αλλά τα είπαμε πριν...
Φαντάζομαι οι οπαδοί θα εγκρίνουν. Από ότι διαβάζω σε ξένες σελίδες, ο καινούριος τραγουδιστής είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Γρέζι, ψηλά φωνητικά και U.D.O… Not my cup of tea, actually, but who gives a fuck about me? Αν σας ψήνει μια επιστροφή στο παρελθόν, χωρίς κάτι καινούριο αλλά πάντα safe σαν επιλογή, τσιμπήστε το City Of The Damned.
6,5
- Καλλιτέχνης: Raise Hell