Πιο βατό από ό,τι έχουν κυκλοφορήσει στην καριέρα τους. Πιο εύκολο, πιο στακάτο, πιο άμεσο. Αυτό είναι το καινούριο album των χριστιανόπαιδων Norma Jean από την Ατλάντα, με τα παραπάνω στοιχεία, όχι μόνο να μην αφαιρούν από την επιθετικότητα και την ανωμαλία στην οποία μας έχουν συνηθίσει, αλλά αντίθετα να την συνδυάζουν όμορφα με μελωδίες και γιατί όχι, post χαρακτήρα σε σημεία.Ο κορυφαίος Ross Robinson, κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού, τα κομμάτια μικραίνουν σε διάρκεια και εισάγουν καινούρια(;) τεχνοτροπία. Metalcore στοιχεία που μπορούν να τραβήξουν μεγαλύτερο μέρος του κοινού εμφανίζονται και για καλή τύχη όλων μας δεν κλέβουν στο ελάχιστο από τη συνθετική ροή. Τα στριφνά riffs που μας έκαναν να αγαπήσουμε τη μπάντα υπάρχουν εδώ, τα σκισμένα φωνητικά του Cory Brandan επίσης και όσο για την παραγωγή τα λόγια περιττεύουν. Οι τίτλοι για άλλη μια φορά είναι φανταστικοί και το συναίσθημα που αποπνέει η μπάντα μέσω μουσικής ζηλευτό. Πάθος, δύναμη και όρεξη για δουλειά. Οι Converge θα ήταν περήφανοι.

Με μπροστάρη τον τραγουδιστή τους τα παιδιά του κατηχητικού, δε χαρίζονται. 41 λεπτά διαρκεί το Redeemer. 41 λεπτά που μπορεί να κουράσουν όποιον ακούει για πρώτη φορά την μπάντα, ίσως δομής και μόνο. Όσο όμως ακούν το δίσκο, θα ανακαλύπτουν όλο και κάτι που άφησαν την προηγούμενη φορά απαρατήρητο. Είτε αυτό λέγονται emo (…με την καλή έννοια, αν αυτή υπάρχει) refrain, ατμοσφαιρικές γέφυρες, περίεργες κιθάρες ή όμορφη ενορχήστρωση. Πάνω από όλα όμως ωραίο σύνολο σύγχρονου ήχου.

8