Να και κάτι που δεν είχε η ελληνική σκηνή… Οι INFIDEL είναι ένα ελληνικό doom φυντάνι, που με τις πολύ καλές ιδέες που μας προσφέρει στο πρώτο μόλις album τους, ίσως αποτελούν και από τις ελπίδες του χώρου, σε γενικό επίπεδο. Το “I,Oathbreaker” είναι μια ακόμα φετινή, ελληνική αποκάλυψη, που τιμά τον ελληνικό metal χώρο με την παρουσία της.

Σε αντίθεση με την βασανιστική doom παλινδρόμηση των SUNN O))), KHANATE και UNEARTHLY TRANCE, οι INFIDEL ακολουθούν μια πιο κλασική προσέγγιση, στα χνάρια των PLACE OF SKULLS και SAHG. Δηλαδή σε πρώτο φόντο, οι μεγάλοι του είδους (BLACK SABBATH, CANDLEMASS και TROUBLE) και με background ότι βάζει ο νους σου.

Ίσως οι INFIDEL να μην μπορούν να χαρακτηριστούν καν, ως μια τυπική doom μπάντα. Εγώ θα έλεγα, καλύτερα, ότι είναι μια mid-low tempo heavy metal μπάντα, με μέλη που έχουν ετερόκλητες επιρροές. Στο “I, Oathbreaker” μπορούμε να παρατηρήσουμε τα διάφορα είδη της μουσικής μας, ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Οι, σε κάποια σημεία, AMON AMARTH επιρροές του εναρκτήριου “The Mourning Demon” συνυπάρχουν με τις funkies του “The Golden Hips Of Dawn”. Και μάλιστα, όλο αυτό το συνονθύλευμα λειτουργεί με καταπληκτικό τρόπο, που να μην θυμίζει με ενοχλητικό τρόπο, τίποτα από όλα αυτά τα προαναφερθέντα σχήματα.

Υπάρχουν κάποιες ενστάσεις, κυρίως ως προς κάποιες υπερβολικές, αλά Messiah Marcolin ερμηνείες από τον Γιάννη Πούσιο και την ηχογράφηση των φωνητικών στο σύνολο τους, αλλά μπροστά στην ποιότητα και των 10 συνθέσεων, αυτές οι παρατηρήσεις είναι ψίλος στα άχυρα. Δεν νοείται να γκρινιάζουμε για λεπτομέρειες, όταν υπάρχουν κομματάρες σαν τα “Echoes In Vain”, “Succubus” και “The Infidel Theme”. Η παραγωγή του Βαγγέλη Γιαλαμά (FRAGILE VASTNESS) είναι μια χαρά, αναδεικνύει επαρκώς τις συνθέσεις, ενώ το artwork του Set όντας πιο λιτό από τις προηγούμενες δουλείες του, υποστηρίζει τέλεια το concept.

Όσοι άπιστοι (infidels, γάρ…), προσέλθετε! Έχουμε να κάνουμε για την καλύτερη ελληνική κυκλοφορία του 2006, που εάν δεν ήταν ντεμπούτο (κάτι που σημαίνει ότι, περιμένω το δεύτερο album τους ακόμα καλύτερο), θα έβαζα μεγαλύτερο βαθμό. Και για να έχετε και ένα μέτρο σύγκρισης, σας λέω απλά και ακομπλεξάριστα, ότι το “I, Oathbreaker” είναι, για μένα, ισότιμο με την ομώνυμη επιστροφή των CANDLEMASS.

DOOM ON!!!


8 γεμάτο γεμάτο