Κοιτώντας το “πανέμορφο” εξώφυλλο του δεύτερου album των THUNDERBOLT, η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα ήταν ότι πρόκειται για ένα νέο, πρωτοποριακό heavy metal αυνανισμό, από αυτούς που προκαλούν μόνιμη κώφωση. Το κατάλευκο ξανθό γκομενάκι, που έχει γείρει πάνω στο σώμα της μία καραμπίνα, μπορεί να τραβά το βλέμμα στην αρχή, αλλά όσα και να μας αποκαλύπτει η κοπέλα στο υπόλοιπο booklet του album, πάντα ένα PLAYBOY κοστίζει λιγότερο.
Ξεπερνώντας την πρώτη παραφωνία κακογουστιάς εκ μέρους της Νορβηγικής power metal μπάντας, ακούγοντας το album διέκρινα και αρκετά προβλήματα στον ήχο, ιδίως όταν η ένταση του CD player μειωνόταν. Το ”Love and Destruction”, τελικά είναι από τα album, τα οποία αποδίδουν τα μέγιστα όταν ακούγονται “τσίτα”. Με το rhythm section πολύ μπροστά και την φωνή του Tony Johannesen στα ύψη, η ακρόαση σε μέγιστες εντάσεις προκαλεί έλλειψη σκεπτικότητας απέναντι στην φτωχή παραγωγή του album και μερική κάλυψη των ατελειών της.
Τους ΤHUNDERBOLT τους είδαμε και στην πρόσφατη επίσκεψη του King Diamond, στα πλαίσια προώθησης του πρώτου album τους, με τίτλο “Demons and Diamonds”. Εντύπωση μου είχε κάνει η φωνή του Tony Johannensen, ο οποίος όμως δεν μπορούσε να τιθασεύσει την ματαιοδοξία του, με αποτέλεσμα να επιδίδεται σε έναν άτυπο διαγωνισμό κορώνας με αντίπαλο τον εαυτό του. Στο νέο album, ο Tony είναι πιο εγκρατείς, αλλά και πάλι αρκετές φορές με ενόχλησε.
Ως προς το μουσικό ύφος της μπάντας, έχουμε και λέμε:
Πάνω απo όλα, IRON MAIDEN (εποχής “Piece of Mind”) και ξερό ψωμί!!!
JUDAS PRIEST δυναμικές διπλές κιθαριστικές επιθέσεις
SAXON θεματολογία και attitude
HELLOWEEN επικάλυψη διότι είμαστε και γνήσιοι Eυρωπαίοι, μην ξεχνιόμαστε…
CRIMSON GLORY/QUEENSRYCHE (εποχής “The Warning”) περάσματα, διότι πρέπει να έχουμε και intellectual ποιότητα…
Όπως καταλάβατε, οι THUNDERBOLT επιχειρούν ένα ακόμα ταξίδι στα 80s, με αρκετά μεγάλη επιτυχία, αφού ο δυναμισμός στις mid-tempo, κατά κόρον, συνθέσεις τους και η πλούσια μουσική τους παιδεία (απo την MySpace ιστοσελίδα τους, φαίνεται να έχουν και αρκετά νέα ακούσματα) τους επιτρέπει να δομούν έτσι τα κομμάτια τους ώστε να γίνονται εύκολα arena pleasers. Riffάκι, μποτίτσα, refrainάκι, ξαναμανα riffάκι, κούτσου-κούτσου μπολ και να σου 3-4 γκολάκια μου βάλανε, με τα “Bad Boys”, “Hi-Fidelity Heartbreak” και “Call out the Lions” να ανοίγουν το σκορ υπέρ των Νορβηγών…
Εάν τους ακούσετε, πίνοντας το ποτάκι σας σε κάποιο club, είναι σίγουρο ότι δεν θα σας χαλάσει καθόλου. Το πιθανότερο είναι μάλιστα, εάν είστε του σιναφιού, να ρωτήσετε και το παιδί στο deck, ποια “μπαντάρα” είναι αυτή. Το αν θα αγοράσετε το album, εξαρτάται μάλλον απo το πόσο βαρύ είναι το ποτάκι σας ή πόσο του σιναφιού είστε…
6
