Η γριά μαϊμού (UFO), μετά από αρκετά χρόνια ταλαιπωρίας, τελικά κατάφερε να λύσει το puzzle και να βρει τον δρόμο της στο σύγχρονο hard rock, με τα 2 τελευταία album της (…η αρχή έγινε με το αρκετά καλό “You Are Here” του 2004). Δυστυχώς όμως οι υπόλοιπες μαϊμούδες παίζουν πια videogames και τα puzzles αφορούν μόνο ρομαντικές ψυχές με μεράκι και τρέλα. Το “The Monkey Puzzle” είναι ένα χορταστικότατο album αυθεντικού hard rock, που περνά από την μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη με ιδιαίτερη ευκολία.
Και πάλι, την παράσταση κλέβει ο Vinnie Moore, στον οποίο οι Mogg και Way θα πρέπει να ανάψουν μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του. Είναι πολύ cliché η χρήση της παρομοίωσης με τον ξανανιωμένο γέρο και της χυμώδους πιτσιρίκας, αλλά αντικατοπτρίζει πλήρως την κατάσταση της μπάντας. Ταυτόχρονα, η επιστροφή του Andy Parker στα drums, δεν μπορεί, παρά να ικανοποιεί όλους τους φίλους της μπάντας, αφού ο Parker έχει συνδέσει την παρουσία του με όλα τα θρυλικά album των UFO στα 70s.
Όσον αφορά τα 11 κομμάτια του album, διακρίνω τουλάχιστον δύο τα οποία μπορούν άνετα να βρίσκονται σε κάθε setlist των εμφανίσεων τους, 5-6 που στέκονται αντάξια του ονόματος της μπάντας και 2-3 που απλά συμπληρώνουν τον δίσκο. Έχουμε και λέμε, highlights του album είναι για μένα τα “Hard Being Me” με τον χιουμοριστικούς “κερατάδικους” στίχους του, το μελαγχολικό “Kingston Town” που είναι με διαφορά το καλύτερο low tempo κομμάτι του album και τέλος το “Who’s Fooling Who” με ωραία πλήκτρα, πολύ πιασάρικο refrain και κλιμακωτή δομή. Αρκετά ενοχλητικά είναι για το γούστο μου τα “Good Bye You” με την περίσσια γλυκαμάρα του και το “Drink Too Much” που μου θυμίζει αγγλικό AOR κακής ποιότητος…
To “The Monkey Puzzle” προσφέρει στην μπάντα μια ακόμα αξιοπρεπή δουλεία, που οι οπαδοί της θα κατευχαριστηθούν. Εφόσον ακόμα το λέει η καρδούλα τους, δεν έχω καμία ένσταση με την πορεία τους. Και τα album τους στα 00s είναι μια χαρά, για να τους ξεγράψουμε ως παρωχημένους παλιοροκάδες. Εφόσον κάνουν θραύση και όλοι αυτοί οι 70s “κλώνοι”, γιατί να μην ακούσουμε το rock που μας αρέσει από τους προπάτορες του είδους; Τώρα, το πως θα προοδεύσει αυτή η μουσική, δεν ξέρω…αλλά όλο και κάποια πονηρή μαϊμού θα βρεθεί…
7
Σημ: Εδώ θα βρείτε μια αναφορά στο “The Monkey Puzzle Tree” απ’το οποίο εμπνεύστηκε ο τίτλος του album.
