Η αλήθεια είναι ότι ένα album με τίτλο ”Decemberunderground”, αποκλείεται να κολλάει με το κατακαλόκαιρο και τον Aυγουστιάτικο καύσωνα… Έτσι και εγώ, με φραπόγαλο και air-condition στο full, έφτιαξα κατάλληλο κλίμα ακρόασης, έτσι ώστε να μην χαντακωθεί η παγωμένη αίσθηση. Οι AFI (A Fire Inside) είναι μια emo-punk μπάντα με αρκετά χρόνια στο κουρμπέτι, που ακολουθεί από κοντά σε ήχο και επιτυχία τους ομόσταβλους τους GREEN DAY και ευελπιστεί με το έβδομο album τους να κατακτήσουν τα charts και τα μπιλμπόρντια της υφηλίου.

Επειδή μάλλον το έχουν καταφέρει, αφού το album έχει ξεκωλιαστεί να πουλάει σε όλες τις trendy χώρες, θεωρώ αυτή την κριτική μου σαν θεάρεστο έργο. Κάποιος θεούλης από εκεί πάνω, με έχει προσλάβει να σώσω κόσμο από σίγουρη αλλαγή φύλου. Μην ριψοκινδυνέψετε να περάσετε στο ευαίσθητο υποσυνείδητο σας αυτό το travesty τερατούργημα της pop υποκουλτούρας, που θεωρεί in οι άντρες να μοιάζουν με γυναίκες. Πιστέψτε με, μεταλλάδες και rock-άδες όλου του γαλαξία!!! Εάν υπήρχε φλωρόμετρο, αυτοί οι ψευτο-goth τύποι θα είχαν το επίσημο record Guinness. Μετά την loudest band of the world (οι MANOWAR, βρε αχρείοι…), θα είχαμε την τιμή να έχουμε καταχωρημένη και την gayest band of the universe…

Τι να πώ για παραγωγές και τα τοιαύτα, είναι μάταιο. Όπως και σε κάθε pop κυκλοφορία που σέβεται τον εαυτό της, τα hit-άκια διαδέχονται το ένα το άλλο και τα γλυκανάλατα CURE-οειδή φωνητικά του Davey Hovak είναι πανταχού παρόντα, με αποτέλεσμα όλη η μουσική να είναι στην ουσία οι φωνητικές μελωδίες. Εξώφυλλο και στίχοι μειώνουν ακόμα περισσότερο την αξία του “Decemberunderground”, προσθέτοντας το απόλυτο μηδενικό στην καλαισθησία, η οποία προ πολλού έχει πάει διακοπές στην Ibiza…

Γιατί όλη η Ευρώπη και η Αμερική έχει αποθεώσει το album και εμένα μου προκαλεί μόνο ακατάπαυστο ξύσιμο στους γεννητικούς αδένες μου; Μήπως φταίει, το ότι οι ακροάσεις του album συνέπεσαν με τις αντίστοιχες ακροάσεις του “Christ Illusion” των SLAYER; Μήπως φταίει που ο Αρχισυντάκτης μου (το κεφαλαίο “A” είναι κάτι σαν το “Θ” στην λέξη Θεός [σ.Α.: μή γλύφεις δημόσια ρε!]) με αποκαλεί φλώρο που μου αρέσουν οι FRANZ FERDINAND (σ.Α.: μα είσαι φλώρος...!) και θέλω να αποδείξω ότι δεν είμαι; Μήπως φταίει που ενηλικιώθηκα ακούγοντας BOLT THROWER; Κάτι θα φταίει…

Κάποια riffάκια, συμπαθητικά οφείλω να ομολογήσω, με αποτρέπουν να γίνω άκαρδος και να βάλω τον παρθενικό μου άσσο. Άλλωστε βρήκα και που θα ακουμπήσω τον ιδρωμένο φραπέ, που σας έλεγα…


3