Κάτι μεταξύ CATHEDRAL και PENTAGRAM είναι (όπως δηλώνει και στο πίσω μέρος του promo της κυκλοφορίας η εταιρία τους), οι Φινλανδοί SPIRITUS MORTIS. Για τους πιο αδαείς, ο ήχος της μπάντας ακροβατεί κάπου ανάμεσα στο 70-άδικο doom rock, τους BLACK SABBATH, την επικούρα και την true αισθητική του heavy metal με κάποιες stoner πινελιές.
Ελαφρώς κουραστικό και κάπως μακριά από τις – λιγότερο true - προτιμήσεις του υπογράφοντα, το “Fallen”, αν και πάσχισε, δεν κατάφερε να με συγκινήσει ιδιαίτερα. Ξεχωριστής αναφοράς χρίζουν τα καλοτραγουδημένα, αργόσυρτα, πότε υποτονικά και τρεμουλιαστά και πότε ψηλά με τίγκα vibrato, φωνητικά τα οποία βέβαια ακούγονται λίγο “κάπως”, ίσως λόγω ενός ανεπαίσθητου θαψίματος που έχουν υποστεί στην μίξη.
Και ερχόμαστε στο κυρίως θέμα: Μεγάλο μείον του “Fallen” album είναι ο ήχος του, με τα ούτως η άλλως κακογραμμένα τύμπανα (δεν νοείται πριμαριστό ταμπούρο σε doom παραγωγή) να είναι θαμμένα μεσα σε ένα ελάχιστα ογκώδες σύνολο, εξ’ αιτίας ίσως της έμφασης που έχει δοθεί στα έγχορδα (μπάσα, κιθάρες για να μην παρεξηγούμαστε).
Μιλώντας για έγχορδα, τέλος, αυτό που –τουλάχιστον εμένα- μου ακούστηκε κάπως εκτός κλίματος είναι τα δείγματα βιολιών και γενικότερα κλασικών οργάνων που έχουν χρησιμοποιηθεί, τα οποία στερούν το όποιο ελάχιστο street feeling του εν λόγω μουσικού είδους από το τελικό αποτέλεσμα.
Ίσως οι SPIRITUS MORTIS να πέτυχαν τελικά αυτό που ήθελαν και απλά εγώ να είμαι παράξενος ή όχι επαρκώς παρελθοντολάγνος και heavy metal-άς και να μην μπορώ να το δω. Πάντως μιλώντας υποκειμενικά, δεν θα σπατάλαγα τα ευρώ μου έτσι… Barely passable...
4.5
