Οι HOUSE OF LORDS μετά το αποτυχημένο reunion του “The Power and the Myth” album τους, αποφάσισαν να το διαλύσουν ξανά και να επιστρέψουν στις solo δουλείες τους. Ο τραγουδιστής και ηγέτης της μπάντας, James Christian, μάλλον λόγω επικείμενης “Lord-ας” (το hard rock έχει σταματήσει προ πολλού να πουλάει), στρατολόγησε τους 3-J, δηλαδή τους J. Kent (μπάσο), J. Bell (κιθάρα) και B. J. Zampa (drums) και επαναδραστηριοποίησε την μπάντα, με μοναδικό σκοπό όπως λέει και ο ίδιος να προσεγγίσουν ξανά τον ήχο που είχαν στα πρώτα album τους. Αυθεντικό hard rock για αρένες και στάδια, δηλαδή (εδώ γελάμε) στα χνάρια των DEF LEPPARD, WHITESNAKE, BON JOVI, AEROSMITH, TOTO κ.τ.λ. Πιθανότατα το “World Upside Down” δεν θα σας κάνει απολύτως καμία εντύπωση, αφού δεν προσφέρει καινοτόμο ήχο ή αξιοζήλευτη τεχνική κατάρτιση. Εάν είστε όμως, π.χ 17 χρονών “άβγαλτο” παιδί και πέσει στα χέρια σας, ίσως θελήσετε να ξεκολλήσετε τις αφίσες της Βανδή και του Σάκη από τους τοίχους του δωματίου σας και να αφήσετε μαλλί…
Το “World Upside Down” είναι ένα από τα πιο πιασάρικα hard rock albums που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, αποφεύγοντας να προσβάλει την αισθητική μου. Με πολύ καλό ήχο και την ζεστή χροιά της φωνής του James Christian, οι HOUSE OF LORDS αναθερμαίνουν το ενδιαφέρον μου για την παρουσία τους στον χώρο. Η επική εισαγωγή “Mask of Eternity” και το up tempo ξεκίνημα με το “These Are the Times” προδιαθέτουν ευχάριστα, ενώ τα μελωδικά solos στα “My Generation” και “Your Eyes” είναι λίρα εκατό για τους θεριακλήδες. Το album έχει έντονες εναλλαγές διαθέσεων, ρυθμών και γενικότερης hard rock αντίληψης, αφού καταφέρνει να συνδυάσει “πρόστυχα” κομμάτια με groove και υπονοούμενα (“Rock Bottom”, “I’m Free”) με ταξιδιάρικα, low tempo blues (“World Upside Down”, “All the Pieces Falling”).
Για να μην το κουράζουμε, το εν λόγω δισκάκι έχει το κοινό του, ας μην γελιόμαστε… Σίγουρα θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από τα δύο αντίθετα άκρα του πιθανού αγοραστικού κοινού, δηλαδή “άπειρα νεανικά αυτιά” και γέρικα – πολύπειρα - μπουχτισμένα μυαλά που ρουφάνε με περίσσια ευκολία κάθε νότα παραγόμενη από γεροντοπαλίκαρα που θέλουν να ξαναροκάρουν. Εσείς που είστε κάπου στην μέση και δεν σας καίγεται καρφί, για το πώς τούτοι οι “ξεπεσμένοι λόρδοι” προσπαθούν με κέφι, μεράκι και πολύ δουλεία να ορθοποδήσουν σε χαλεπούς καιρούς, μάλλον είστε σε σωστό δρόμο…
6.5 (γιατί είμαι κάπου στην μέση)
