Πόσο εύκολο είναι να μπεις στο trip να κάνεις κριτική σε album μιας (cult… για πολλούς) hard rock μπάντας που θυμάται να μας δώσει νέα δουλειά της (…και με παρολίγον κλασική σύνθεση) μετά από δέκα χρονάκια;;; Δεν είμαι και από τους πιο ευκολόπιστους ανθρώπους και αυτά τα δισκάκια συνταξιοδότησης έχουν αρχίσει να με νευριάζουν! Οπότε όταν ήρθε στα χέρια μου το εν λόγω promo, περίμενα να ακούσω κάτι τουλάχιστον παρωχημένο που έχει ξεμείνει από τα 90’s. Ο.Κ, το παραδέχομαι, πάλι έπεσα έξω (… TOTO η άλλη περίπτωση), διότι τα γεροντοπαλίκαρα των WARRANT θέλουν να ακολουθήσουν από κοντινή απόσταση τα πεπραγμένα της νέας δεκαετίας…
Δεν τα καταφέρνουν και τέλεια, αλλά τουλάχιστον αποκτούν και πάλι λόγο ύπαρξης, με νέο τραγουδιστή ονόματι Jaime St. James (μια χαρά σε βρίσκω) και απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Η απαγκίστρωση τους από την πολυεθνική Columbia και η δημιουργία της δικής τους Down Boys Records, στην παρούσα κατάσταση θα τους ωφελήσει. Μιλάω για μελλοντικές κυκλοφορίες, διότι προς το παρόν, με το ”Born Again” πρέπει να μείνουμε συγκρατημένοι…
Οι WARRANT κάνουν μια γύρα στο παρελθόν τους και κυρίως στις χρυσές εποχές του “Dog Eat Dog” και “Cherry Pie” με τις γνωστές εμμονές τους (AEROSMITH και GUNS ‘N’ ROSES) να αναμιγνύονται με τους σύγχρονους MONSTER MAGNET (άνευ ψυχεδέλειας) αλλά και τους VELVET REVOLVER, δίνοντας μας ένα not-so-pure αμερικάνικο hard rock, αφού την σούπα από bourbon και νιτρογλυκερίνη, χαλάει η φαεινή ιδέα για μελωδιούλες, A.O.R κλαψουρίσματα και ο “καθαρός” ευρωπαϊκός αέρας…
Το “μαλλιαρό” groove των “Dirty Jack”, “Bourbon County Line”, “Roller Coaster” και “Glimmer” ίσως σας κάνει να ξεθάψετε την σκονισμένη lack σας, αλλά τα αναχρονιστικά “Hell L.A.” και “Down In Diamonds” θα σας υπενθυμίσουν ότι οι τρίχες στο κεφάλι σας έχουν μειωθεί επικίνδυνα. Δεν κάνω πλάκα, το album δυστυχώς όσο εύκολα σε βάζει στο “κόλπο” με τον διαβολάκο Elvis, το πορωτικό old-school glam rock και την αστραφτερή παραγωγούλα, τόσο εύκολα σε κάνει και ξενερώνεις με άλλες τόσες μέτριες συνθέσεις (“Velvet Noose”, ”Good Times”, “Love Strikes Like Lighting”, “Angels”) που λοξοκοιτούν προς την Ευρώπη και σπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο μου…
Ας κάνουμε λίγη υπομονή μ’ αυτούς. Το μούδιασμα τους δικαιολογείται, αφού 10 χρόνια κοπροσκύλαγαν πετώντας τάπες σε βαρέλια μέχρι να ωριμάσει το whiskey. Δεν είναι δα και τόσο κακοί, απλά εμείς είμαστε λίγο δύσκολοι!
6.5
