Neaera ήταν στην Ελληνική Μυθολογία μια γυναίκα η οποία είχε πωληθεί σε σεξουαλική σκλαβιά (πορνεία ρε παιδί μου...) και πέρασε όλη τη ζωή της στην εκμετάλλευση. Χωρίς να μπορέσει να ξεπεράσει ποτέ πλήρως το παρελθόν της, της δόθηκε το «δικαίωμα» ωστόσο απο τους ιδιοκτήτες της να εξαγοράζει την ελευθερία της, μια κατάσταση η οποία φυσικά υπάρχει μέχρι και τις μέρες μας.
NEAERA λοιπόν είναι και το όνομα μιας παρέας νεαρών Γερμανών οι οποίοι ανήκουν στον μακρύ πλέον κατάλογο του νέου thrash/death meets black (σε σημεία) ήχου. Έχοντας κυκλοφορήσει ένα αρκετά καλό ντεμπούτο πέρυσι (“The Risinig Tide Of Oblivion”), οι Γερμανοί επιστρέφουν ένα χρόνο μετά με το νέο τους άλμπουμ, ”Let The Tempest Come”. Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να γράψει κανείς για το άλμπουμ. Κλασικά πράγματα και αναμενόμενα. «Τσαμπουκαλεμένοι» και σπιντάτοι, με μια παραγωγή πάρα πολύ καλή (Jacob Hansen) και έναν τραγουδιστή που έχει τον απαραίτητο «χώρο» να ουρλιάξει με τη ψυχή του. Μιά χαρά τα πράγματα λοιπόν ως τώρα...
Τί φταίει τότε και δεν εντυπωσιάζει το άλμπουμ; Μα τί άλλο απο το ότι είναι χιλιοακουσμένο, τραγικά προβλέψιμο και συνθετικά δεν αποτελεί και κάτι που θα προκαλέσει μεγάλη αίσθηση. Καλές οι συνθέσεις, πολύ ωραία δομημένες και δουλεμένες, αλλά ρε γαμώτο... πόσες φορές τα έχουμε ξανακούσει τα ίδια και τα ίδια; Αν δεν είχαν την παραγωγή που έχουν στο άλμπουμ, ίσως να ήταν πιο μέτριο το αποτέλεσμα.
Όμως το πακέτο δεν είναι κακό, και οι οπαδοί του είδους σίγουρα θα το εκτιμήσουν. Απλά κάτι να μας πείτε ρε παιδιά που να είναι δικό σας. Γιατί έχετε αυτά που χρειάζεται να κάνετε κάτι καλό. Όμως το “Let The Tempest Come” δεν ξεχωρίζει... αλλά ακούγεται ευχάριστα. Ως εκεί και άντε καλές μπυρίτσες...
6
