Η Prophecy συνεχίζει ακάθεκτη και κυκλοφορεί άλμπουμ τα οποία όσο πάει η κατάσταση αποστασιοποιούνται πλήρως απο τον ηλεκτρικό ήχο. Μετά τους DORNENREICHπου είχαν πέσει στα χέρια μου, τώρα είναι η σειρά των TENHI και του νέου τους «πονήματος – ύμνο στη φύση» ”Maaäet” να με βάλουν στο τριπάκι της νιρβάνας. Δε ξέρω για πόσο θα το αντέξω ακόμα αυτό όμως.
Οι TENHI προερχόμενοι απο την αγαπητή Φιλανδία, κυκλοφορούν το πέμπτο τους άλμπουμ το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενά τους σχετίζεται με “τη μυρωδιά του δαπέδου ενός δάσους, καλυμμένο με φθινοπωρινά φύλλα”. Διαβάζοντας και άλλα τέτοια επικά παρόμοια, καταλαβαίνεις ότι οι τύποι είναι απλά καμμένοι! Και η μουσική τους το ίδιο! Με πρωταγωνιστές το πιάνο, την ακουστική κιθάρα, το βιολί, αλλά και τους στίχους στα Φιλανδικά σε μορφή απαγγελίας, το παράξενο αυτό μινιμαλιστικό prog-influenced folk μίγμα ακούγεται μεν ενδιαφέρον, αλλά συγχρόνως δε και κάπου κουραστικό σε μερικές στιγμές. Υπάρχουν κομμάτια και μέρη που οι μελωδίες είναι ταξιδευτικές και κυριαρχούν, και άλλα όμως που η μουσική τους θυμίζει τις τραγικά αργές και μινιμαλιστικές στιγμές των MY DYING BRIDE.
Γενικά το άλμπουμ απευθύνεται σε όσους αρέσκονται σε κυκλοφορίες της εταιρίας (DORNENREICH, ANTIMATTER, NOEKK ας πούμε) και σε όσους «φτιάχνονται» με οποιοδήποτε νόμιμο ή μή τρόπο. Δεν είναι καθόλου κακό. Όμως δε ξέρω αυτός ο χώρος τί μπορεί να κάνει για να μην ακούγεται τόσο επαναλήψιμος. Αυτοί οι τύποι κάνουν μια προσπάθεια για το κάτι διαφορετικό (κυρίως με τους Φιλανδικούς στίχους που δίνουν credits), αλλά δε βρίσκω το πώς θα ξεχωρίσουν. Προσωπικά πάντως με ικανοποίησε. Άλλωστε τα «ταξίδια» στις χίλιες λίμνες πάντα με κέντριζαν και οι TENHI τα προσφέρουν με τον δικό τους τρόπο.
6.5
