Λοιπόν. Λίγα πράγματα και ουσιαστικά. Γιατί όσο και αν προσπάθησα να σκεφτώ τί στο καλό να γράψω για αυτό το (δεύτερο) σόλο άλμπουμ της Liv Kristine, άκρη δε βρέθηκε. Στα βασικά λοιπόν.
Το άλμπουμ είναι ποπ. Πολύ απλά. H Liv κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και βγάζει δίσκο αλα Madonna. Όποιος έχει τύχει και έχει ακούσει το πρώτο σόλο άλμπουμ της, ας σκεφτεί ότι εκείνο ήταν κάπως πιο... "heavy" ρε παιδί μου. Εδώ η Liv μας τα χαλάει πολύ. Μπαλαντοειδή ποπ κομματάκια, άλλα ικανά να ερμηνευτούν απο την Britney Spears, άλλα απο την Παπαρίζου σε συνδυασμό με τους 2 Unlimited ("You take me higher") και ελάχιστα (5 τον αριθμό) άξια να υπάρχουν σε ένα "διαφορετικό" CD της Liv Kristine, κάποτε τραγουδίστριας των THEATRE OF TRAGEDY και νυν τραγουδίστριας των LEAVES' EYES. Και αναφέρω τα ονόματα για να σιγουρευτώ κι εγώ αν μιλάμε για την ίδια.
5 λοιπόν οι καλές στιγμές, τα "Over the moon", "All the time in the world", "Trapped in your labyrinth", "For a moment" και (μακράν το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ) "Blue Emptiness". Μη ξεχάσω και την ανούσια διασκευή στο "Streets of Philadelphia" του Springsteen. H Liv δεν ικανοποιεί με το "Enter my religion". Σεβόμενος όμως το όνομά της μέχρι τώρα και την εκτίμηση που έχω στο πρόσωπό της...
5
