Ομολογώ ότι αρχικά απογοητεύτικα από το συγκεριμένο EP. Θες λίγο γιατί ο ήχος του δεν είναι και ο καλύτερος, θες ότι τη συγκεκριμένη εποχή έχουν πέσει στα χέρια μου αξιόλογες επί τω πλείστω κυκλοφορίες. Ευτυχώς όμως η προσεκτική ακρόαση με οδήγησε σε άλλα συμπεράσματα.
Οι CIRCLE OF DEAD CHILDREN δεν πάνε καλά. Κλεστοφοβία. Αυτό μου μεταδίδει ο δίσκος. Φωνητικά σαν χύτρα ταχύτητας, γουρουνίσια, μες στη σαπίλα σου καρφώνονται στο κεφάλι. Τα τραγούδια είναι πολύ μίκρα στο σύνολό τους, ακολουθώντας τις επιταγές του grind. Όμως η μπάντα δεν προσκολλάται στο είδος αυτό καθ’ εαυτώ. Μια noise αισθητική διατρέχει τη ραχοκοκαλιά της κυκλοφορίας, ενώ αργά λασπώδη μέρη σπάνε την μονοτονία, εντείνοντας την αρρώστια. Όλα αυτά βέβαια απαιτούν την υπομονή σας αφού ο ήχος όπως προανέφερα δεν είναι και ο καλύτερος. Κάτι τέτοιο βέβαια έχει γίνει σκόπιμα. Θέλοντας να περάσουν αυτή την κλεισούρα στον ακροατή η μπάντα ανέθεσε την παραγωγή στον Steve Austin, των ανώμαλων TODAY IS THE DAY. Οπότε μην απορείτε για το τί συμβαίνει εδώ.
Α, και να μη ξεχάσω να αναφέρω το ανυπέρβλητο, παραπληγικό, σκατένιο artwork και τους πολύ καλούς πολιτικοποιημένους στίχους. Οι άνθρωποι είναι τσαντισμενοι με το σύστημα και τα χώνουν. Το κάνουν με άποψη, φαίνεται ότι έχουν ψαχτεί και δεν αναλώνονται σε ψευτοαναρχικές μαλακίες εκ του ασφαλούς. Προσθέτουν και μια πολύ καλή διασκευή σε HIDEOUS MANGLEUS τους οποίους φυσικά και δε γνωρίζω, αλλά κάτι τέτοιο δε με αποτρέπει από το να γουστάρω στην ακρόασή της.
Ανώμαλο άκουσμα, ότι πρέπει για καφέ στο μπαλκόνι, αφού προηγουμένως έχει προηγηθεί λοβοτομή.
7.5
- Καλλιτέχνης: Circle Of Dead Children