Τον τελευταίο καιρό μας έχουν κατακλύσει δίσκοι μεγάλων ονομάτων που όμως δεν ανταποκρίνονται στην φήμη τους. Ευτυχώς ο νέος δίσκος των GAMMA RAY δεν είναι ανάμεσα τους.
Ομολογώ πως ήμουν πολύ επιφυλακτικός για τον δίσκο αυτό, αν και μέχρι τώρα ό,τι έχουν βγάλει είναι από καλό έως άψογο. Το ”Majestic” ανήκει στην κατηγόρια των πολύ καλών δίσκων. Ο Hansen είναι ακόμα σε φόρμα και παραδίδει στους αδαείς μαθήματα αυθεντικού γερμανικού power metal.
Ο δίσκος λοιπόν κυμαίνεται στα γνωστό πλέον στυλ των GAMMA RAY. Έχουμε γρήγορα riff, μελωδικά περάσματα από τις κιθάρες, αλλά και μερικά από τα πλήκτρα, δικάσo αλλά όχι μόνο, αφού στον δίσκο αυτό έχουν υιοθετήσει και αρκετούς ρυθμούς που δεν έχουμε συναντήσει σε άλλους δίσκους καθώς και ορισμένα ορχηστρικά breaks (μη φανταστείτε τίποτα ορχήστρες… μιλάμε για απλά πράγματα).
Η παραγωγή είναι κάπως περίεργη. Τα φωνητικά ορισμένες φορές χάνονται εντελώς, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν το κάνανε επίτηδες… ίσως και να το κάνανε. Οι κιθάρες έχουν ήχο καθαρό, χωρίς τα κλασικά πρίμα του Power, τα τύμπανα ξεκάθαρα και δυνατά, όπως και τα πλήκτρα που όπου χρειάζεται κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Παρόλα αυτά κάτι ακούγεται περίεργο, αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τί ακριβώς... αλλά αυτό είναι και κάτι εντελώς υποκειμενικό.
Οι GAMMA RAY επέστρεψαν με ένα πολύ καλό δίσκο, σεβόμενοι το όνομα τους, την ιστορία τους και κυρίως τους οπαδούς τους (που δεν είναι και λίγοι). Κομμάτια δυνατά που θα δώσουν ώρες ευχάριστης ακρόασης, αλλά χωρίς να πέφτουν στην παγίδα του να αντιγράψουν τον εαυτό τους. Μέσα σε 10 κομμάτια αγνού power metal υπάρχουν και σημεία που ξεφεύγουν από τα όρια του είδους και κάνουν τον δίσκο πιο πολυθεματικό και ευχάριστο.
Από αυτά τα κομμάτια ξεχωρίζουν τα “Flight”, “Strange World” (φοβερό ρεφρέν και πολύ όμορφη εισαγωγή), “Blood Religion”, “Majesty” (ίσως και το καλύτερο του δίσκου) και το τελευταίο κομμάτι “Revelation”
7.5
