Για τον υπογράφοντα, το όνομα του Lee Dorian σημαίνει πολλά όταν για οποιονδήποτε λόγο συνοδεύει μία δισκογραφική κυκλοφορία καθότι από τους NAPALM DEATH και τους CATHEDRAL μέχρι και τους TEETH OF LIONS RULE THE DIVINE και τις μπάντες της Rise Above, αυτό που έχει καταφέρει είναι να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη μου. Το “The Garden Of Unearthly Delights” το μόνο που έκανε ήταν να έρθει να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα μου και να δικαιολογήσει την προτιμησή μου στο πρόσωπο του προαναφερθέντα.
Γιατί; Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν είναι μόνο ένα come back στις παλιές καλές εποχές των CATHEDRAL. Επειδή δεν είναι απλά ο νέος δίσκος μιας μπάντας που θα απευθυνθεί απλά και μόνο στους fans αυτής. Διότι ακόμα κι αν δεν συνοδευόταν από το όνομά τους, θα κέντριζε αμέσως το ενδιαφέρον μου. Ή μάλλον γιατί αν δεν συνοδευόταν από το όνομά τους δεν ξέρω αν θα καταλάβαινα με την ίδια ευκολία πως πρόκειται γι αυτούς...
Ναι λοιπόν, το “The Garden...” είναι κάτι διαφορετικό. Κρατώντας –βέβαια- αρκετά από τα στοιχεία που τους έκαναν γνωστούς στο παγκόσμιο cosmic doom κοινό (όπως την χαρακτηριστικότατη φωνή του Lee Dorian) οι CATHEDRAL συνεχίζουν την πορεία τους στα δισκογραφικά δρώμενα με έναν τρόπο στον οποίον δεν μας είχαν συνηθίσει. Ναι μεν: βαριές κιθάρες, κολλητικές μελωδίες, groove-άτο drumming, γρεζάτη φωνή, κλίμα βαρύ κι ασήκωτο, παραμυθένια στιχουργικά concept, πληθώρα up-tempo σημείων, αλλά: γυναικεία φωνητικά, παράνοια σε βαθμό πιο mainstream, Patton-like καταστάσεων, διαρκείς αλλαγές tempos και κλίματος μέσα στο ίδιο κομμάτι, samples χαμηλού bitrate, ένα τραγούδι διάρκειας μισής ώρας και άλλα διάφορα στοιχεία που το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν extra credits στην μουσική αξία της κυκλοφορίας.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως παρά τα παραπάνω, η μπάντα δεν χάνει ούτε λεπτό την “παλιά καλή heavy-ίλα” για την οποία και λατρεύτηκε, επίτευγμα το οποίο είναι –το λιγότερο- αξιοθαύμαστο ενώ τίποτα δεν μοιάζει να έχει γίνει τυχαία ή απρόσεκτα καθώς ως τελικό συμπέρασμα για το “The Garden...” αυτό που προσέχει κανείς είναι πως η απίστευτη ομοιογένεια του συνόλου δημιουργεί μαζί με την διαφορετικότητα των κομματιών ένα κράμα μουσικής τελειότητας και επαγγελματισμού μέσα σε ένα έργο τέχνης απ’ τα πολύ λίγα.
Τέλος, highlights ο δίσκος δεν μπορείς να πεις πως έχει, καθότι όλα τα κομμάτια στέκονται στο ίδιο –υψηλό- επίπεδο ενώ τα βλέμματα τραβάει το 29λεπτο “The Garden” και το ημι-hidden, ολιγόλεπτο track “Proga-Europa” που είναι εμποτισμένο μέχρι το κόκαλο με 70-ίλα. Πίσω από το υπέροχο εξώφυλλο του, το “The Garden Of Unearthly Delights” δυσκολεύεται να κρύψει τα χαρίσματά του. Μια κυκλοφορία που ο μοναδικός λόγος για τον οποίον θα ανυπομονείς να τελειώσει θα είναι για να την ξαναβάλεις από την αρχή.
8.5
