Heavy metal-ικό όσο και μονολιθικό (όπως δηλώνει και το όνομά της μπάντας) atmo-doom death (αρκετά κοντά στο ύφος των MY DYING BRIDE) πολλών πλήκτρων και brutal (και σε σημεία πιο σκισμένων) φωνητικών, είναι το μουσικό style στο οποίο επιδίδονται οι MONOLITHE στη δεύτερη σε σειρά κυκλοφορία τους μετά το “Monolithe I” του 2003. Μην όντας επ ουδενή πρωτοπόροι σε οποιονδήποτε τομέα για άλλη μια φορά, οι ΜΟΝΟΛΙΤΗΕ μας παρουσιάζουν ένα 50-λεπτο track επιτηδευμένα μονότονης μουσικής έμπνευσης όπως οφείλει άλλωστε να είναι βάσει στερεοτύπων οποιαδήποτε cosmic doom κυκλοφορία που σέβεται τον εαυτό της… Έτσι;…
Οι καλές ιδέες δεν μπορείς να πεις πως λείπουν αλλά το πρόβλημα βρίσκεται σαφέστατα αλλού. Το “Monolithe II” καταφέρνει να κουράσει τον ακροατή με το θαμμένο κάτω από μία κακή παραγωγή σύνολο, με τα υπερβολικά trigger-αριστά (σε σχέση με τον γενικότερο χαρακτήρα του album) τύμπανα που σε κάνουν να εικάζεις και μια πιθανή ύπαρξη drum machine, με την κατάχρηση στα μπουκώματα των πλήκτρων στο ούτως ή άλλως αδιάφορο background των μελωδιών, με τα παραγεμισμένα από reverb vocals, και τέλος τις υπέρμετρα heavy-metal-ικές κιθαριστικές παραμορφώσεις.
Κάποιες επιτηδευμένες δήθεν ανώμαλες παραφωνίες μεταξύ εγχόρδων και πλήκτρων, ορισμένες hydra-head-ιακές νύξεις, μερικές πιο CANDLEMASS like riff-ο-καταστάσεις και ελάχιστες πιο street doom στιγμές κάνουν εδώ κι εκεί την εμφάνισή τους μην καταφέρνοντας όμως να αλλοιώσουν τον σε γενικές γραμμές περισσότερο ατμοσφαιρικό-μεταλλικό παρά “σάπιο” χαρακτήρα της μπάντας. Τέλος μερικές πιο true, “καλπάζουσες” epic-o-μεταλλικές στιγμές δίνουν ένα ακόμα… πλήν στο τελικό σύνολο όντας τουλάχιστον εκτός κλίματος.
Ανάμεσα από μια σωρεία πιο αξιόλογων doom metal κυκλοφοριών λοιπόν, το “Monolithe II” καταφέρνει να περάσει τουλάχιστον αδιάφορο και σε σημεία να σε κάνει να μην αντέχεις να το ακούσεις μέχρι το τέλος.
Το συμπέρασμά μου εν τέλει είναι πως εκεί που το ”Jerusalem” των SLEEP παίρνει τον χαρακτήρα του ύμνου, το “Monolithe II” ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο νοοτροπίας, καταφέρνει μετά βίας να αποφύγει την γελοιοποίηση. Συνεπώς δεν θα μπορούσα να προτείνω την αγορά της συγκεκριμένης κυκλοφορίας σχεδόν σε κανέναν αλλά μόνο και για το ότι δεν είναι για γέλια…
5
