Οι Φιλανδοί MACHINE MEN μετά το ντεμπούτο τους “Scars & Wounds” το 2003, επιστρέφουν με τη δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, το ”Elegies”.

Ο δίσκος κινείται στα χνάρια του πρώτου (τον οποίο και έχει τύχει να ακούσω) χωρίς ιδιαίτερες διαφορές. Μελωδικό metal με βασικότατες επιρροές τους IRON MAIDEN και σε μικρότερο βαθμό τους QUEENSRYCHE, με λίγο από Φιλανδία φυσικά. Ειδικά ο τραγουδιστής, χωρίς να ενοχλεί, είναι ένας πολύ καλός μίμος του Bruce Dickinson. Όμως δεν ακούγεται άσχημα. Το αντίθετο μάλιστα. Για το όλο ύφος της μπάντας η φωνή του είαι ιδανική. Με παραγωγή τυπικά πολύ καλή (Φιλανδία είπαμε και Finnvox το mastering) οι MACHINE MEN δείχνουν ότι δεν είναι αμελητές ποσότητα. Και καλοί παίκτες είναι, και ενδιαφέροντα κομμάτια έχουν… αλλά λείπει το κάτι παραπάνω. Ίσως αν οι επιρροές ήταν μικρότερες να ήταν καλύτερα τα πράγματα. Πάντως συγκρίνοντας το “Elegies” με το ντεμπούτο τους, δείχνουν ότι αρχίζουν και αποκτάνε ένα κάπως πιο προσωπικό στυλ, συνδυάζοντας φυσικά όλες τις επιρροές που προανέφερα. Ίσως προσθέτοντας και λίγο από τους προσωπικούς δίσκους του Bruce στον ήχο τους.

Κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ είναι το εναρκτήριο καρα-Dickinson-ιακό “Falling” (και πρώτο single του δίσκου), το “Daytime Theatre” και το “Back From The Days”. Υπάρχει και μια διασκευή στο “Freak” του Bruce Dickinson (είπαμε… μυρίζει Dickinson το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος), η οποία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.

Οι οπαδοί των επιρροών των MACHINE MEN πιστεύω θα βρούν το άλμπουμ ενδιαφέρον. Σαφώς καλύτερο από το ντεμπούτο τους, αλλά θέλουν λίγο ακόμα. Πάντως βρίσκονται στο σωστό δρόμο και αφού είναι και Φιλανδοί, η επιτυχία μπορεί και να μην αργήσει.


7