Ένα CD που με την πρώτη μπορεί να σε ξενίσει, αλλά η ακρόασή του θα σου προκαλέσει άκρως αντίθετα συναισθήματα και θα σε κάνει ακόμα και να το αγαπήσεις!
Η δεύτερη δουλειά των Νοβηγών LUMSK είναι αποστομοτική! Το ντεμπούτο τους, “Åsmund Frægdegjevar” είχε κυκλοφορήσει το 2003 και κυκλοφόρησε σε πολλές χώρες, δίνοντάς του την δυνατότητα να εμφανιστούν σε φεστιβαλ όπως τα Sweden Rock και The Inferno. Δεν έχω άποψη, αλλά αν είναι στα επίπεδα του ”Troll” θα το αποκτήσω σύντομα!
Πόσες φορές έχουμε πεί ότι το metal είναι μια μουσική που μπορεί άνετα να αναμειχθεί με είδη που φαντάζουν μακρινά. Εδώ είναι η απόδειξη σχετικά με μουσικές όπως κλασική (δεν είναι κι η πρώτη φορά βέβαια), jazz και χορωδιακή. Όμως μην περιμένετε δίκασα, «καφρίλες» και ξυσίματα στις κιθάρες (κι ας είναι Νορβηγοί). Οι τύποι είναι αλλού. Κι εξηγούμαι. Για να γραφτεί το “Troll” χρησιμοποιήθηκαν:
i) από την κλασική μουσική, ένα κουαρτέτο εγχόρδων και η Andreas Elvenes (THE 3rd AND THE MORTAL)
ii) Τζαζίστες από την σκηνή του Trondheim που συνεισφέρουν με τρομπέτες και τρομπόνια
iii) ο ηθοποιός Stian Hovland Pedersen (ιδιαιτέρως γνωστός στη χώρα του από τη συμμετοχή του στο “Theatre Of Trøndelag”) o οποίος και διαβάζει τους διαλόγους
iv) η ολοκληρωτικά γυναικεία χωρωδία “Embla”, η οποία χρησιμοποιείται σε σταθερή βάση από την Συμφωνική Ορχήστρα του Trondheim και έχει επίσης κερδίσει σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς.
Έχουμε επίσης τους στίχους γραμμένους από το Νορβηγό συγγραφέα Birger Sivertsen και τη γυναίκα του Kristin. Στιχουργικά ο δίσκος πραγματεύεται παλιές ιστορίες, μυθολογικά τέρατα και Νορβηγική φολκλορική μαγεία. Θέλετε κι άλλα;
Ο παράξενος αυτός συνδυασμός των διαφορετικών μονάδων που τον απαρτίζουν δένει εκπληκτικά στο άλμπουμ και δίνει μια ατμόσφαιρα που κάνει την αφήγηση των ιστοριών απλά καθηλωτική. Βάλτε στα συν και ότι οι στίχοι είναι γραμμένοι και εκτελεσμένοι στα Νορβηγικά και το γλυκό έδεσε. Όσο για την παραγωγή, αυτή έχει επιμεληθεί ο Peter In De Botou (DIMMU BORGIR, ENSLAVED, SUSPERIA κ.α.), οπότε θεωρείστε την ως εγγύηση.
Χωρίς να είναι η «αποκάλυψη», σίγουρα εντυπωσιάζει. Αν και κάτι λείπει για να αποκαλεστεί “κορυφή”. Κορυφαίες στιγμές δεν υπάρχουν. Ο δίσκος ακούγεται ολόκληρος και συνεχόμενα και πριν το καταλάβετε έχουν περάσει και τα 40 λεπτά του. Το τι θα κάνετε μετά είναι δική σας υπόθεση. Προσωπικά ξαναπάτησα το “play”…
7.5
