Οι Γερμανοί Cryptic Wintermoon κυκλοφορώντας το προηγούμενο άλμπουμ τους, “A Coming Storm”, είχαν προκαλέσει μια μίνι έκπληξη στους χώρους του μελωδικού death με αγγίγματα thrash και λίγο black, έστω κι αν εμένα δε με άγγιξε ιδιαίτερα..

Το τρίτο full length άλμπουμ τους, “Of Shadows… And The Dark Things You Fear”, συνεχίζει για μένα απο εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός του. Προσθέτει λίγο περισσότερο black, περισσότερα ξεσπάσματα με blast-beats και λιγότερη μελωδία και ατμόσφαιρα στα μισά περίπου κομμάτια του δίσκου. Το κακό είναι ότι κάποια στιγμή καταλήγει να κουράζει, καθώς δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πεί. Γιατί η μελωδία εξαφανίζεται σε μερικά σημεία παντελώς. Αν τη βρίσκετε τώρα με ένα συνεχές κράξιμο απο τον τραγουδιστή και ανούσιο κοπάνημα χορδών, δερμάτων κτλ, πάω πάσο. Εμένα δε μου λέει κάτι αυτό. Ιδιαίτερα αν δεν έχει κάποιο συνθετικό ενδιαφέρον.

Βέβαια υπάρχει ένα κομμάτι που αξίζει την προσοχή σας, κι αυτό είναι το “Portals Of Nightfall” που είναι και η καλύτερη στιγμή του “Of Shadow…”. Το “Bonegrinder 1916”, το βγαλμένο απο την ένδοξη εποχή του Σουηδικού death/black “Synthetic God”, το “Grave Without A Name” και το “Heavy Armed Assault” ακολουθούν απο κοντά. Αν ο δίσκος είχε περισσότερες τέτοιες στιγμές ίσως και να μιλάγαμε για μια πολύ καλή κυκλοφορία στον χώρο τα τελευταία χρόνια.

Όμως δυστυχώς τα στοιχεία που πρόσθεσαν στον ήχο τους και κυρίως η ανούσια και θεοβάρετη χρήση τους, ρίχνουν το όλο σύνολο πολύ. Πάρα πολύ, γιατί ξαναλέω τo black (σε στιγμές ατμοσφαιρικό) που χρησιμοποιούν είναι πολύ χαμηλής ποιότητας. Τί να κάνουμε. Οι Γερμανοί δεν το κατέχουν το είδος. Σκανδιναβία και πάλι Σκανδιναβία! Για τα κομμάτια που ανέφερα λοιπόν και μόνο...


5