Νέο album για τον James LaBrie, αυτή τη φορά με προσωπική του μπάντα. Για πρώτη φορά ακούσαμε την φωνή του το 1989 με τους Winter Rose μετά το 1991 στο “Parallels” των Fates Warning, και από το 1992 και μετά τον συνηθίσαμε στους Dream Theater. Έχει συμμετάσχει σε διάφορα albums με τους Explorers Club, Shadow Gallery, Mullmuzzer, Tim Donahue, Ayreon, Frameshift, όπως και στο “Leonardo – The Absolute Man”, αλλά και σε κάποια Tributes όπως ένα για τους Queen. Ο σαρανταδυάχρονος πλέον τραγουδιστής μετά από εικοσιένα χρόνια (ξεκίνησε το 1984 τα μαθήματα) στο τραγούδι κρατάει την φωνή του σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα.

Το ύφος του δίσκου δεν απέχει απ’ αυτό που αποκαλούμε progressive. Βάζοντας το CD στο cd-player και πατώντας το play ακούμε την χαλαρή εισαγωγή -με ακουστική κιθάρα- του πρώτου κομματιού, αλλά μετά από λίγο ξαφνιαζόμαστε ακούγοντας τελείως Thrash Metal ρυθμούς και riffs. Ακούγοντας και τον υπόλοιπο δίσκο καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει υπάρχει μεγάλη ποικιλία στη μουσική γενικότερα αλλά και στους ήχους που έχουν χρησιμοποιηθεί ειδικότερα. Κάτι τέτοιο γίνετε άμεσα αντιληπτό απ’ το δεύτερο κιόλας κομμάτι όπου πραγματικά με εξέπληξαν τα αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία που έχουν χρησιμοποιηθεί. Επίσης σε κάποια σημεία ακούμε στη φωνή να έχουν προστεθεί αρκετά effects. Συναντάμε αρκετά groovy μέρη, ενώ δεν λείπουν και οι μπαλάντες. Συναντάμε αρκετά σολιστικά μέρη από κιθάρες και πλήκτρα ενώ ακούμε και κάποια samplers.

Όσον αφορά την παραγωγή του εν λόγω album δεν μπορούμε να πούμε πραγματικά τίποτα. Ο Brian Wherry έχει κάνει καταπληκτική δουλειά κάτι το οποίο είναι ένα μεγάλο συν. Τα πάντα ακούγονται πεντακάθαρα και βγαίνει στις μπαλάντες ειδικά ένα συναίσθημα που ίσως θυμίζει λίγο το “Falling Into Infinity” album των Dream Theater. Σε αυτό βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και η ενορχήστρωση αλλά και η σύνθεση των κομματιών που έγινε απ’ τον Καναδό τραγουδιστή μαζί με τον πληκτρά της μπάντας Matt Guillory, ενώ σε πέντε από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου έχει βάλει το χεράκι του συνθετικά και ο παραγωγός αλλά και κιθαρίστας Brian Wherry. Στιχουργικά ο LaBrie κινείται γύρω από κάποια θέματα για την πορεία του ανθρώπου από τη στιγμή της γέννησής του και τις επιρροές που δέχεται απ΄ το περιβάλλον στο οποίο ανήκει, την εμμονή μας για την θνησιμότητα, τις αλλαγές που γίνονται στη ζωή μας. Θέματα τα οποία ταιριάζουν αρκετά με το artwork του δίσκου αλλά και με το όνομά του “Elements Of Persuasion”.

Κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι σίγουρα το πολύ πειραματικό “Alone”, η υπέροχη μπαλάντα “Lost”, αλλά και τα πολύ καλά “Pretender” και “Drained”. Μετά από κάποιες ακροάσεις κατέληξα στο…


8.5