Η Φιλανδία προσφέρει ακόμα ένα συγκρότημα που υπόσχεται πολλά! Αυτή τη φορά όχι στο σύνηθες πλέον gothic metal, αλλά στο μελωδικό-progressive χώρο...
Οι Manitou μπορεί να υπάρχουν σαν μπάντα απο το 1998, αλλά αυτό είναι το ντεμπούτο τους. Και για την ακρίβεια η επανακυκλοφορία του, αφού η πρώτη έκδοση του δίσκου είχε κυκλοφορήσει το 2004 απο την Rage Of Achilles, η οποία όμως έκλεισε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Έτσι η μπάντα υπέγραψε στην Firebox Records και κυκλοφορεί πιο σωστά το δίσκο, προσθέτοντας και 3 bonus tracks για δέλεαρ.
Ο δίσκος είναι πολύ καλός! Μελωδικό metal με μεγάλη δόση progressive αλλά και hard rock με επιρροές στο progressive απο Dream Theater, πρώιμων Queensryche, αλλά (για μένα προσωπικά φαίνεται ότι είναι και η μεγαλύτερη) και των μεγάλων Conception. Άλλες μπάντες που θα έρθουν στο μυαλό σας είναι οι DIO και οι Maiden. Η μεγάλη επιτυχία όμως των Manitou είναι ότι ενώ δεν παρουσιάζουν κάτι πρωτότυπο και καινούργιο, καταφέρνουν και ακούγονται «φρέσκοι» και σε καμία περίπτωση δεν είναι «κλέφτες» των προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Πανέξυπνα δομημένα κομμάτια, ωραία ατμόσφαιρα, πολύ καλή παραγωγή, ποικιλία συνθέσεων και ένας τραγουδιστής (Markku Pihlaja) ιδανικός για τον ήχο τους.
Κομμάτια που ξεχωρίζουν κατα τη γνώμη μου είναι το ομότιτλο (και πρώτο κομμάτι που έκανε demo η μπάντα το 1998) “The Mad Moon Rising”, το ρυθμικό “Garden Of Fallen Kings”, το “Machine Mind” που στο ρεφραίν θυμίζει έντονα Queensryche των πρώτων χρόνων και το πολύ μελωδικό και σε σημεία Dream Theater-ικό “The Valley Of Evergreen”. Υπάρχει και μια διασκευή στο “Laughing In The Hidding Bush” του Bruce Dickinson με τον τραγουδιστή της μπάντας να τα καταφέρνει απλά περίφημα!
Προσέξτε τους Manitou. Ίσως αποτελούν μια απο τις μεγαλύτερες ελπίδες του prog/melodic χώρου. Τουλάχιστον το ντεμπούτο τους αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Να δούμε τη συνέχεια...
8
