Καινούρια κυκλοφορία από τον Νορβηγό (άσχετα αν μεγάλωσε στην Σουηδία) κιθαρίστα. Η έβδομη προσωπική δουλειά του μας αφήνει αρκετά ικανοποιημένους. Και πώς θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο από τον κύριο Norum αφού είναι ένας κιθαρίστας που ναι μεν αναδείχτηκε με το συγκρότημα που ηχεί στο όνομα Europe αλλά τον έχουμε ακούσει και παλαιότερα με τους Eddie Meduza & The Roaring Cadillacs όταν ακόμα ήταν δεκατεσσάρων ετών παρακαλώ, αργότερα με τον Tone Norum, Don Dokken αλλά και σαν guest με τους Glenn Hughes, Midnight Sun, Joey Tempest και διάφορους άλλους…
Ας περάσουμε τώρα στο album γιατί αν αρχίσουμε να λέμε για τον John Norum γενικότερα δεν θα τελειώσουμε «ποτέ». Έχοντας τους Thomas Torberg στο μπάσο και Hux Flux στα τύμπανα ο John Norum στην κιθάρα και στο μικρόφωνο μας παρουσιάζει το “Optimus”, που αν ήταν λίγο πιο άγριο θα μπορούσα να πώ ότι θυμίζει και Zakk Wylde ή σε άλλα σημεία Black Sabbath. Τα riffs διαδέχονται το ένα το άλλο εμπλουτισμένα με εμπνευσμένες μελωδίες και ωραία solos. Όσον αφορά τις μελωδικές γραμμές της φωνής αυτές είναι πολύ καλά δουλεμένες στα couple και τα refrain είναι όντως απ’ αυτά που σου κολλάνε στο κεφάλι. Στιχουργικά τα κομμάτια ποικίλουν από πιο τρυφερά πράγματα μέχρι πιο επιθετικά. Ο ήχος κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα πραγματικά. Τα τύμπανα καθαρότατα, το μπάσο εκεί ακριβώς που πρέπει και οι κιθάρες οι ρυθμικές θερίζουν ενώ στις lead έχουν αυτόν τον γλυκό και παχύ ήχο…
Τέλος τα κομμάτια που ξεχωρίζουν πιστεύω ότι είναι στάνταρ τα τρία πρώτα του δίσκου “Chase Down The Moon”, “Nailed To The Cross” και “Better Day”. Το “Forced” είναι επίσης κομματάρα αλλά σε πιο ήπιους τόνους και φυσικά το “Solitude” με το οποίο κλείνει και ο δίσκος οπού είναι ουσιαστικά ένα καταπληκτικό solo του Norum. Αξίζει της προσοχής σας...
8
