Οι Σουηδοί συνεχίζουν σταθερά την προσπάθεια «απεξάρτησης» που ξεκίνησαν με τον προηγούμενο δίσκο τους, “Righteous”. Και τί εννοώ...
Στο “Righteous”, οι Eternal Oath έκαναν την πρώτη προσπάθεια να παίξουν κάτι διαφορετικό απο το τυπικό και στάνταρ πλέον death metal της πατρίδας τους. Έπαιξαν πιο αργά, έβαλαν περισσότερη μελωδία στη μουσική τους και δημιούργησαν ένα αξιοπρεπές άλμπουμ. Τώρα τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Η μελωδία παραμένει σταθερή. Οι κιθάρες μπορεί να ακουμπάνε στο σουηδικό death metal, αλλά πλέον έχουν αρχίσει και κοντεύουν όλο και περισσότερο ήχους τύπου Paradise Lost και σε κάποιο πιο μακρινό σημείο ακόμα φαίνονται ακόμα και οι Katatonia. Τα πλήκτρα κάνουν καταπληκτική δουλειά με πολύ ωραίες γραμμές, έξυπνα χρησιμοποιημένους ήχους και σωστή και με απόλυτο μέτρο χρήση, αποτελώντας ιδανική πινελιά στο όλο ηχοτοπίο των Eternal Oath. Στα φωνητικά πέρα των τυπικών brutal (που είναι τα κύρια) τα οποία δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο, τα καθαρά είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Άψογα όπου χρησιμοποιούνται και δίνουν κι αυτά το (αρκετό) κάτι τους στη μελωδία. Τα κομμάτια, mid-tempo κυρίως, είναι προσεγμένα και με καλό επίπεδο συνθέσεων. Ε προσθέστε σ’ αυτά και την πολύ καλή παραγωγή για το είδος της μπάντας που έγινε στα Fredman (οι ηχογραφήσεις) και στα Polar (το mastering) και έχετε το αποτέλεσμα.
Ένας αξιοπρεπέστατος δίσκος μελωδικού death metal με λίγο απο gothic ατμόσφαιρα με το όνομα “Wither”. Καλύτερες στιγμές του δίσκου το “Behind Tomorrow”, το «πειραματικό» “In Despair For My Sins”, το “Fallen Virtue” με την κα-τα-πλη-κτι-κή μελωδία των πλήκτρων και το ομώνυμο και τελευταίο κομμάτι του δίσκου.
Μια κυκλοφορία που αξίζει της προσοχής των οπαδών του death metal και της Σκανδιναβίας, απο μια μπάντα που προσπαθεί και δείχνει ότι μπορεί να δώσει κάτι διαφορετικό σ’ ένα απο τα δημοφιλέστερα παρακλάδια του metal. Χωρίς να εντυπωσιάζει, αξίζει...
7
