Ο τεράστιος κύριος Kirk Windstein μετά από μια απουσία τριών ετών, επιστρέφει με αυτό το εκπληκτικό album. Με τη βοήθεια των Rex Brown (Pantera, Down), Craig Nunenmacher (BLS, Crowbar) και Warren Riker (DOWN) στην παραγωγή και Steve Gibb (κιθάρα), Tommy Buckley (drums) και Pat Burders (μπάσο) ως η υπόλοιπη μπάντα κατάφεραν να ετοιμάσουν ίσως το πιο ώριμο album των Crowbar. Σε αντίθεση με το ωμό doomcore των προηγούμενων δίσκων που όλα τα riffs παίζονταν στα 5 πρώτα τάστα, εδώ έχουμε αρκετή μελωδία και ποικιλία.

Μην πανικοβάλλεστε, εδώ δεν θα βρείτε τα σημεία «αγάπης» τύπου Killswitch Engage αλλά λασπώδη riffs, που μόνο κάποιος σαν τον Windstein θα μπορούσε να σκεφτεί, με μερικές εκλάμψεις μελωδίας. Μιλάμε για πυκνή μαυρίλα που θα έκανε πολλούς να πιστεύουν πως αυτή η μπάντα (μαζί βέβαια με τους θεούς Neurosis) δεν έχουν χαμογελάσει ποτέ γιατί πολύ απλά ο δίσκος είναι τρομακτικά σκατόψυχος ενώ παράλληλα όμως δίνει έδαφος για αρκετό moshing όπως στο “The Violent Reaction”, στο “Underworld” και “Slave No More”. Όλα κινούνται αργά, βαριά και βασανιστικά σε αυτόν το δίσκο και σε αυτό προσφέρει και η sludg-oειδής παραγωγή που όμως, σε αντίθεση για παράδειγμα με τους Iron Monkey, είναι πεντακάθαρη. Μερικά riffs σε αυτό το album σε προκαλούν να κοπανηθείς αλύπητα όπως πχ το κεντρικό riff του “Fall Back To Zero” ενώ στο “Holding Something” υπάρχει το πιο «βρώμικο» και «μαύρο» riff που ίσως έχω ακούσει ποτέ, το οποίο απλά σε ρίχνει στο χώμα, κάτι που μόνο οι Crowbar μπορούν να καταφέρουν έτσι εύκολα.

Εν κατακλείδι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο που όποιος ασχολείται έστω και επιφανειακά με την underground σκηνή του doom/sludge θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει. Θα του έβαζα 9 αλλά το κρατάω για τον νέο δίσκο των Tool.


8,5