Μια πολύ καλή πρόταση αγοράς είναι ο τέταρτος δίσκος των Lanfear. Power metal τους λέει η εταιρία τους, αλλά μάλλον είναι άδικο και πολύ περιορισμένος ο όρος για να περιγράψει τη μουσική τους.

Το progressive παρελθόν της μπάντας υπάρχει ακόμα και φαίνεται σε όλο το δίσκο. Χωρίς να είναι κουραστικό, αλλά άκρως ουσιαστικό, έρχεται και μαζί με το power metal που κυριαρχεί, αλλά και πιο μελωδικά και συμφωνικά, ακόμα και hard rock στοιχεία και κατα τη γνώμη μου περιγράφει το είδος της μπάντας. Η πολύ καλή παραγωγή, δυνατή και καθαρή, και τα πολύ καλά φωνητικά του frontman της μπάντας Tobias Althammer μαζί με τις έξυπνες ιδέες του συγκροτήματος είναι τα δυνατά σημεία του δίσκου. Καμία σχέση με επαναλαμβανόμενο power με τα παντελώς προβλέψιμα περάσματα και τις ανούσιες αλλαγές. Εδώ έχουμε ένα πολύ έξυπνο σύνολο που δε φοβάται ακόμα και να βάλει blastbeats, κραυγές και λίγα death φωνητικά σ’ ένα κομμάτι του (“Shades Of Black”), αλλά να τα συνδυάσει τόσο αρμονικά με το ύφος του που να εκπλήσσει ευχάριστα.

Ένα ακόμα θετικό του δίσκου είναι ότι τα κομμάτια είναι όλα γύρω στα 5 λεπτά, κάτι που τα κάνει πιο προσιτά στον ακροατή και δείχνει τις ικανότητες της μπάντας, αφού όλα όσα θέλει να μας “πει” σε κάθε κομμάτι τα καταφέρνει σε λίγο σχετικά χρόνο, χωρίς υπερβολές. Τα “Dispraise”, το ονειρώδες ορχηστρικό “Eclipse”, το πιο progressive “The Voice Within”, το πειραματικό και ενδιαφέρον “Shades Of Black” και η μπαλάντα “Eternally” με τη χρήση σαξοφώνου στο σόλο (που απογειώνει το κομμάτι) είναι οι καλύτερες και πιο αντιπροσωπευτικές στιγμές του δίσκου!

Νομίζω ότι ο νέος δρόμος που ξεκίνησε για τους Lanfear απο τον προηγούμενο δίσκο τους “The Art Effect” και κορυφώνεται και παρουσιάζεται σαφώς πιο ξεκάθαρα στο “aNother gOlden rAge”, είναι αυτός που θα τους οδηγήσει στην καταξίωση. Γιατί όχι; Με δίσκους σαν κι αυτόν, το αξίζουν!


8