Prog σε όλο του το μεγαλείο. Πότε metal, πότε rock, πότε jazz o ημίθεος drummer Terry Bozzio (Frank Zappa, Explorer’s Club, Bozzio Levin Stevens κτλ. κτλ. κτλ.) μας έχει δώσει πάνω απο 70 albums μέσα απο μια 30ετή καριέρα στο χώρο της μουσικής.
Στα χέρια μας λοιπόν έρχεται αυτό το cd τύπου best of με 8 κομμάτια απο την πορεία του Mr. Bozzio στην Magna Carta. Tony Levin, Trent και Wayne Gardner, Matt Guillory, James LaBrie, James Murphy, John Petrucci, Jordan Rudess, Billy Sheehan, Steve Stevens είναι οι συνεργάτες του T. Bozzio στο “Prime Cuts” και το αποτέλεσμα όπως ήταν αναμενόμενο προκαλεί δέος και εκνευρισμό καθώς ελάχιστοι απο εμάς μπορούν ακόμα και να σκεφτούν όλα αυτά που ακούμε σε αυτό το album. Άπιαστα μέτρα και υπέρμετρη τεχνική μαζί με άπειρο πειραματισμό άλλοτε τύπου King Crimson (βλέπε Tony Levin), άλλοτε Dream Theater (βλέπε J. Rudess, J. LaBrie, J. Petrucci) και άλλοτε καθαρός Terry Bozzio να παίζει μόνος με το “διακριτικό” του drum set, να τραγουδά και να παίζει πλήκτρα.
Αναλυτικότερα τώρα το άλμπουμ ξεκινά με το ακυκλοφόρητο “Sick Jazz Surgery”, ένα δεκάλεπτο κομμάτι οπου ο υπερπρυκισμένος Terry τα πάντα. Αρκετά σκοτεινό και με απόλυτη έλλειψη φυσιολογικού μέτρου που θυμίζει King Crimson.Ακολουθεί το “Dangerous” απο το δίσκο “Situation” των Bozzio Levin Stevens και ο όλεθρος συνεχίζεται σε αρκετά πιο heavy ρυθμούς με τους κυρίους Levin και Stevens να ακολουθούν με ζήλο τις προσταγές του Bozzio. Ouch! ”Dreaming in Titanium” στην συνέχεια και J. Rudess απο το “Feeding the Wheel”. Ο οργασμός του πληκτρά! Μα πόσα δάχτυλα έχει αυτός ο τύπος? Στο τέταρτο κομμάτι του δίσκου παρελαύνουν σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες και φυσικά μιλάμε για τους Explorer’s Club με το κομμάτι “Last Call”. Κάτι σαν Theater θα έλεγα και εδώ ψιλοξυνίζω τα μούτρα μου καθώς μου την δίνουν λίγο τα side projects που δεν αλλάζουν και πολλά απο την κανονική μπάντα. Ακολουθεί ένα skit μαύρη μαυρίλα και μετά ο μεταλλαγμένος Terry Bozzio παίζει παλι τα πάντα μόνος του ενώ στο έβδομο κομμάτι των ακούμε να τραγουδά με και να οργιάζει στα τύμπανα του συνοδευόμενος απο τον Billy Sheehan στο μπάσο και στις κιθάρες. Για το τέλος ένα remix στο “Melt” απο Bozzio - Levin - Stevens και καταλαβαίνεις οτι κάπου εδώ πρέπει να φεύγεις.
Εν κατακλείδι αυτό το άλμπουμ θα μπορούσε να λέγεται και The X-Men γιατί εδώ ουσιαστικά δεν μιλάμε μόνο για τον Terry Bozzio αλλά για την ακαδημία του Dr. Xavier!
8
