Τι γίνεται όταν κυκλοφορούν δίσκοι κατά παραγγελία; Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον το αποτέλεσμα είναι μια σούπα, ένας δίσκος που δεν καταφέρνει να συγκινήσει τον ακροατή. Ο Appice λοιπόν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο για δίσκο, τον οποίο υπολόγιζε να κάνει με τον Rick Derringer. Επειδή όμως ο Dirringer δεν μπορούσε να βρει χρόνο για το δίσκο στο πρόγραμμά του, ο manager του Appice πρότεινε τον Travers καθώς υπήρχε αλληλοεκτίμηση μεταξύ τους από παλιά, όπως φαντάζεστε. Εννέα μέρες χρειάστηκαν για την ολοκλήρωση και την ηχογράφηση των κομματιών και το αποτέλεσμα είναι ένας άμεσος και με αρκετή ενέργεια δίσκος που όμως στερείται έμπνευσης.
Απογοήτευση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τα μεγέθη των μουσικών που εμπλέκονται σε αυτή την προσπάθεια. Ο Carmine Appice (τύμπανα) έχει πρακτικά παίξει με τους πάντες. Από τους δικούς του Vanilla Fudge και τους Cactus, σε συνεργασίες με τους Jeff Beck (Beck, Bogert and Appice), Rod Stewart, Ted Nuggent και από Ozzy μέχρι Pink Floyd. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσει κανείς κάτι πάνω σε αυτό. Ο Pat Travers (κιθάρα, φωνητικά) είναι επίσης ένα σεβαστό όνομα στο χώρο των blues/rock, έχοντας αρκετές κυκλοφορίες από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 εώς σήμερα. Τέλος ο T.Μ. Stevens στο μπάσο έχει να επιδείξει πέρα από τις solo κυκλοφορίες του και συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως Joe Cocker, Billy Joel, Steve Vai.
‘It Takes A Lot Of Balls’ λοιπόν, και ο ακροατής μπορεί ήδη από τους τίτλους να υποψιαστεί ότι δεν πρόκειται για την πιο πρωτότυπη κυκλοφορία. “Gotta Have Ya”, “Hey You”, “Stand Up”, “Rock Me”, “Keep On Rockin’’ σίγουρα δεν είναι και οι πιο φρέσκοι τίτλοι. Πιθανότατα δεν είχαν σκοπό να κυκλοφορήσουν και κάτι διαφορετικό. Ένας χύμα δίσκος με παλιό καλό hard rock με τα blues στοιχεία να εμφανίζονται που και που, για όσους γουστάρουν.
Το θέμα είναι ότι ενώ καταφέρνουν να δημιουργήσουν αυτή τη ρετρό ατμόσφαιρα δεν σου δημιουργείται η επιθυμία να πατήσεις ξανά το play μόλις τελειώσει ο δίσκος. Χιλιο-παιγμένα riffs, ανακυκλωμένες ιδέες, κομμάτια που θα μπορούσες να τα έχεις ακούσει και κάπου αλλού. Στα θετικά ορισμένες καλές συνθέσεις, εντυπωσιακές εκτελέσεις σε ορισμένα σημεία των κομματιών (ακούστε τα τύμπανα στο εν γένει βαρετό Keep on Rockin’), αλλά μέχρι εκεί. Η σχετικά απλή δομή των κομματιών δημιουργεί ένα εύκολο άκουσμα, που βοηθάει την ώρα να περνάει ευχάριστα χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
5
