4η «στουντιακή» δουλειά για τους Rammstein και φαίνεται ότι το “Reise, reise” τους βάζει σε νέους δρόμους… που μάλλον σε καλό θα τους βγεί. Με βάση πάντα τα κλασικά riff τους, αυτή τη φορά μας προσφέρουν ένα πιο metal δίσκο αλλά και πιο πειραματικό για τα δικά τους δεδομένα. Επιρροές αρκετές, ή τουλάχιστον συγκροτήματα που μπορεί να σας έρθουν στο μυαλό ακούγοντας το δίσκο. Από τους μέγιστους Kraftwerk μέχρι τους Die Krupps και κάτι λίγα από τον τελευταίο δίσκο των Samael. Έχει κι άλλο όμως.
Πώς θα σας φαινότανε οι Rammstein να έχουν ακόμα και μικρά solo σε μερικά κομμάτια; Ακόμα και περιορισμό (και σε μεγάλο βαθμό) των ηλεκτρονικών στοιχείων τους έχουμε, ή τουλάχιστον των περιττών. Στιχουργικά βέβαια δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ… κλασικά πράγματα. Με εξαίρεση το “Amerika” όπου στο ρεφρέν με μια μικρή χρήση αγγλικής πικάρουν την “λατρεμένη” αυτή χώρα αλλά και την ηλίθια «αμερικανομανία» της χώρας τους και όχι μόνο. Ούτε φωνητικά έχουν αλλάξει, αλλά παραδόξως ούτε και το γενικότερο συναίσθημα που αφήνει η μουσική τους. Αυτό το παράξενο και χαρακτηριστικό μείγμα που πηγάζει από τα φωνητικά τους που καθρεφτίζουν τα γνωστότατα πολιτικά τους “πιστεύω” και μερικές φορές αφήνει ένα κάπως αρρωστημένο συναίσθημα. Η παραγωγή τους επίσης είναι η απολύτως αναμενόμενη (δηλαδή ξερή) που στην τελική είναι και ιδανική για τη μουσική τους.
Χαρακτηριστικότερα κομμάτια του δίσκου είναι τo καταπληκτικό “Reise, reise” που ανοίγει το δίσκο με τον καλύτερο τρόπο, το μελωδικό (όσο μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι ένα κομμάτι των Rammstein) “Dalai Lama”, το “Los” το οποίο μάλλον έχει ξεμείνει από κάποιο δίσκο των Die Toten Hosen, το “Amerika” με την ειρωνική ερμηνεία στο ρεφρέν, το «μπαλαντοειδές» “Ohne Dich” και το “Moskau” όχι για κάποιο σπουδαίο λόγο, αλλά κυρίως για τη συμμετοχή της μίας εκ των Tatu να ερμηνεύει στα ρώσικα ένα ρυθμό… απερίγραπτο στην ουσία αφού θυμίζει τις “τεράστιες” και “διαχρονικές” συνθέσεις του ρώσικου σχήματος.
Για το τέλος, λόγω και της θλιβερής και άκρως εκνευριστικής για τη χώρα μας επικαιρότητας, ένα στιχάκι από τους Rammstein για τους…κυβερνώντες μας: “We’re all living in Amerika, Amerika ist wunderbar. We’re all living in Amerika, Coca-cola wonderbra, Coca-cola sometimes war”. Α ρε Rammstein που σας χρειάζονται...
8
