Σε μια εποχή “νεκρή” δυστυχώς για τους Savatage, ο Caffery δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Μαζεύει τα κομμάτια που είχε γράψει τόσα χρόνια, διαλέγει τα καλύτερα και μπαίνει στο στούντιο και ηχογραφεί ένα δίσκο που με τον τρόπο του κάνει την αναμονή για το νέο των Savatage πιο εύκολη. Γιατί φυσικά και σημείο αναφοράς είναι οι Savatage και πώς να μην ήταν άλλωστε μετά από τόσα χρόνια συνύπαρξης, αλλά ούτε φτηνή αντιγραφή είναι ο δίσκος, ούτε ενοχλεί.
Εδώ ο Caffery μας προσφέρει ένα αμάγαλμα Αμερικάνικου heavy metal, ολίγο power, αρκετό hard rock ιδιαιτέρως μετά τα μέσα του δίσκου, ακόμα και στιγμές που σε πάνε σε southern rock καταστάσεις. Ικανοποιητική η παραγωγή η οποία έγινε στα Spin Studios στην Αστόρια της Αμερικής από Έλληνα παραγωγό ενώ και το mastering έγινε στην Ελλάδα στο “Athens Mastering”. Δικό μας παιδί ο Chris πλέον…
Ο δίσκος ξεκινάει με μια Warlord-ική εισαγωγή, περνάει σ’ ένα πολύ καλό heavy/power κομμάτι και από ‘κεί και πέρα αρχίζουν και φαίνονται εμφανέστατα οι Savatagικές επιρροές και όχι μόνο. Η διαφορά του ενός κομματιού από το άλλο, τόσο σε συναίσθημα, όσο και μουσικά σου δίνουν να καταλάβεις ότι είναι γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του. Διαφορετικά συναισθήματα, διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικός τρόπος μουσικής έκφρασης των όσων βίωνε. Και αυτό είναι το μεγάλο ατού του “Faces”… ότι πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής του Caffery.
Συνοδοιπόροι του μερικοί παλιοί γνώριμοι… Paul Morris (Rainbow, Doro) στα πλήκτρα και το πιάνο, Dave Z (Trans-Siberian Orchestra, ZO2 –οι οποίοι ανοίγουν τις συναυλίες των KISS στην Αμερική αυτή την περίοδο) στο μπάσο και φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει και η συμμετοχή των Savatage. Στα τύμπανα ο Jeff Plate (Savatage, Trans-Siberian Orchestra). Κι αν ψάχνετε για φωνή μην προσπαθείτε άδικα… τα φωνητικά είναι από τον ίδιο τον Caffery. Και μάλιστα τα καταφέρνει μια χαρά ενώ εκπλήσσει σε μερικά σημεία. Φωνή που θυμίζει σε στιγμές τον Dee Snider και άλλοτε τον Alice Cooper… με ολίγο από Jon Oliva στα πιο άγρια σημεία.
Ο Caffery ούτε ξέχασε την κιθάρα που ήξερε, ούτε να συνθέτει. Κανένα κομμάτι δεν είναι μέτριο ή αδιάφορο. Ίσως καλύτερες στιγμές να είναι τα “Pisses Me Off”, “Music Man” που διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα, “Never” και So Far Today”. Ο δίσκος κορυφώνεται σταδιακά και είναι στα καλύτερά του από τη μέση και μετά. Στα συν ότι η πρώτη έκδοση θα κυκλοφορήσει με ένα bonus CD με όνομα “Goddamn War” το οποίο σίγουρα είναι πιο εύπεπτο από το “Faces” καθώς είναι πιο ομογενές συνθετικά. Μαζί με το bonus λοιπόν ο Caffery παρουσιάζει 25 κομμάτια που αξίζει να υπάρχουν στη συλλογή όσων αγαπάνε το τευτονικό metal και φυσικά όλων των οπαδών των Savatage. Ιδιαίτερα για τους τελευταίους αυτή η κυκλοφορία ίσως λειτουργήσει σαν βάλσαμο.
8
